Pazar günü üniversite sınavının birinci basamağına girecek öğrenci manzaralarına bakınız. Aramızda yaşıyorlar mı bundan bile emin değiliz...
Gerilim tohumları âdeta gençlerin ayak bastığı her köşeye serpiştirilmiş.
Sayfa 58 - ŞULE YAYINLARI
Baktığınız yer halkın durduğu yere uzaksa onunla ilgili değerlendirme yaparken pot kırar, çam devirir ve sonunda mahcup olursunuz. Sosyolog olmak sosyal ortamların içerisinde bizzat organik olarak bulunmayı da gerekli kılar.
Sayfa 64 - ŞULE YAYINLARI
Diğer taraftan, bu memleketin "sekülerliği" başka memleketin sekülerliğine de benzemez. Orta ölçekli, gelir durumları sabit ve stabil kitleler dünya nimetleriyle doğru düzgün tanışmış bile değilken nasıl "dünyevi" hale gelecek? Bu çok zor.
Sayfa 65 - ŞULE YAYINLARI
Kimse bilmediğine inanmaz; ama her bildiğine de inanmak zorunda değildir.
Sayfa 70 - ŞULE YAYINLARI
...din adamı değil dinin adamı olmuştur hep.
Sayfa 100 - ŞULE YAYINLARI
Ucunda bulma hedefi ve aşkı yok ise bilmek insanın üzerinde yük olmaktan öteye gitmez.
Sayfa 124 - ŞULE YAYINLARI
Zaman ilerledikçe öğrencinin değil öğretmenin talebeye dönüşmesi
Öğretmen mi? O şimdilerde bir talebe. Daha açık bir ifadeyle: Öğrencilerinin öğrenmesini talep eden-isteyen- kişi.
Sayfa 151 - ŞULE YAYINLARI
Sınav olmak için bir şeyler öğreniyor öğrenciler, bir şeyler öğrenmek için sınav olmuyorlar. Bu çok büyük bir tersliktir.
Sayfa 197 - ŞULE YAYINLARI
215 syf.
7/10 puan verdi
Kitabın başlığı beni ilk başta yanılttı. Genel anlamda öğretmenleri anlatan bir kitap bekliyordum ama daha çok imam hatip liselerindeki öğretmen ve öğrencilere yönelik olmuş. İmam hatip liselerinde okuyan ve okutan herkes için farkındalık yaratabileceğine inanıyorum. Eğitim ve öğretimdeki eksiklikleri; öğretmenin, öğrencinin, velinin ve müdürün yerlerini güzel bir şekilde anlatmış. Kendi alanı üzerinden de kaleme aldığı konular var bazı kısımlar tam aklıma yatmış değil onu da kendi eksikliğime bırakıyorum.
Hüseyin Akın
Bazı sebeplerden şehrimizden üç ay kadar uzaklaşmak zorunda kaldım. Kışın döndüğümde, Aleksandr Petroviç’in sonbaharda öldüğünü öğrendim. Tek başına ölmüş, bir kere olsun doktor çağırmamıştı. Şehirde onu hemen unuttular. Evi de boş duruyordu. Kiracısının en çok neyle uğraştığını, bir şey yazıp yazmadığını öğrenmek amacıyla derhal ev sahibiyle
