Çok zor saatlerce günlerce umutla bekliyorsun güzel bı haber gelecek diye saatler geçiyor günler geçiyor. Bir saat, iki saat, üç saat... Bir gün, iki gün, üç gün.. Sesler geliyor yaşıyorsun hâlâ sesler geliyor, sesler kesiliyor korkuyoruz ama çok.. Sonra tekrar ses var diyorlar umutlanıyoruz. Yine bekledik çok bekledik seni meleğim.. Sonra dördüncü gün oldu bı haber kimsenin duymak istemeyeceği, kimsenin kabullenemediği bı haber melek oldu dediler. Çıkardılar seni ordan yüzün tanınmaz haldeymiş yok dedim o değildir iyi bakın tekrar bakın sonra teşhis etmişler sensin. Yüreğim bu acıya nasıl dayanır bilemedim. Kalbim acıyor.. İnanmadım olmadı yapamadım ölümü sana yakıştıramadım. Aradım defalarca bı umut açarsın diye mesaj attım defalarca geri dönüş yapmadın, dönmedin diye kızamadım neden dönmedi ki diyemedim.. Pamuk kalplim.. Bugün son yolculuğuna uğurlandın yine paramparça ettin bizi.. Yazıldı çizildi bı yerlere başımız sağolsun mekanı cennet olsun diye bakmaya bile dayanamadığım bu şey gerçekti. Düşündüm haksızlık mı yapıyoruz acaba diye ölümünü kabullenmekle, hâlâ o enkazdan çıkacağına olan inancıma. Seni çok özleyeceğim.. Güzel kalplim, yüreği tertemiz Esra'm..
Zaten Melek gibiydin şimdi Melek oldun🤍
Mekanın cennet olsun..
Toprak İncitmesin seni..