Hoştur bana senden gelen,
Ya gonca gül yahut diken,
Ya hil’atu yahut kefen,
Kahrın da hoş lütfun da hoş.
Gelse celalinden cefa,
Yahut cemalinden vefa,
İkisi de cana sefa
Kahrın da hoş, lütfun da hoş.
Dindinha bir sefer mutluluğun “yüreğimizde parlayan bir güneş” olduğunu söylemişti. Güneş her şeyi mutlulukla aydınlatıyordu. Eğer bu doğruysa, her şeyi güzelleştiren şey göğsümde pırpır eden yüreğimdi…