#spoiler
Hyde ve Jekyll arasındaki bağ öyle kuvvetli ki, aslında hikayenin başından itibaren iyiyle kötü bu denli nasıl iç içe olabilir diye bir tahmin yürütebiliyorsunuz çünkü en iyinin içinden bile mutlaka bu kadar kötü düşünceler geçmiştir ama geçip gitmiştir diye düşünüyor insan. Sabahattin Ali'nin de dediği gibi, "İçimizdeki Şeytan" aslında hep bizimle ve önemli olan bizim ona bu fırsatı verip vermeyeceğimiz.. O kapıyı ufacık bir merakla bir kere aralamaya başladığımız andan itibaren -tıpkı Jekyll'in Hyde'a yaptığı gibi- hiçbir şey artık eskisi gibi olmayabiliyor. Geri dönüş yolunu kaybetmişken, bulmaya çabalamak yerine iyice o merakın derinliklerine dalmak.. İşte burada Jekyll'in kendini hepten kaybetmesine sebep olduğu gibi, bizi asıl benliğimizden uzaklaştırabiliyor.
Bu dünyada bu kadar insanlık dışı acı ve dehşetin bulunduğu bir yer olduğu aklımın ucundan geçmezdi; kaderimin yükünü birazcık hafifletmek istiyorsan, Uterson, beni suskunluğumla baş başa bırak.