Sevdiğimiz biri aramızdan ayrılıp artık mutluluğumuzu paylaşamadığında, bir şeylerin bizi mutlu edebileceği düşüncesine kızıyoruz ve kendimize gelip hayatla ilgilendiğimizi fark ettiğimizde, sanki kaybımıza vefasızlık ediyormuşuz gibi hissediyoruz.
… sadece fikirler üzerine inşa edilmiş bir hayatın ince bir buz tabakasında yürümekten farksız olduğunu çok net görebiliyorum. Çünkü yeri geldiğinde tek bir duygu bile bu buz tabakasını paramparça etmeye yetiyor Cosima.