BD
@beliqny
27 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kitabı okurken Serenad Bağcan dört mevsim dinlemenizi şiddetle tavsiye ederim
Okur Takip Önerileri
"Böylece elim kendiliğinden uzandı, çakmağımla Füsun'un dudağındaki sigarayı yaktım. Füsun Türk erkeklerinin ancak yabancı filmlerde gördüğü bir hareketle, çakmağı tutan elimi bir an tuttu."
Sayfa 381 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Bu hatıraların her birinin tesellisi geçince, arkalarından gelen sarsıcı acıya ayakta dayanamayacağımı artık bildiğim için, hayal kurdukça yataktan çıkamıyor; yatakta yattıkça da, çevremdeki her şey bana hayal kurduruyor ve hatıralarımızı bir bir geri getiriyordu."
Sayfa 149 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Böyle durumlarda sözler değil, tavırlar, acımızın hakikiliği hatta gücü değil, çevredeki havaya uyum yeteneğimiz önemlidir. Sigaranın o kadar sevilmesi, nikotinin gücünden değil, bu boş ve anlamsız âlemde, insana anlamlı bir şey yaptığı duygusunu kolaylıkka vermesindendir, diye düşünürüm bazen."
Sayfa 95 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Onlar yoksulluğun, para kazanmakla unutulacak bir suç olduğunu sanacak kadar masum insanlardı." Celâl Salik, Defterlerden
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
520 syf.
6/10 puan verdi
·
102 günde okudu
"Anlatılan parçaları kafamda yavaş yavaş birleştirdim. Ortaya bu manzara çıktı. İnsanları yargılamak en kolayı... Önemli olan anlayabilmek... Oysa insanlar birbirlerini anlamak yerine yargılamayı tercih ederler. Bu daha kolay gelir. Onların böyle davranmasının sebebi korkuyor olmalarıdır. Evet... Her olayda her zaman bir suçlu bir kabahatli mutlaka vardır. Ama hepsinin arkasında anlaşılamamış kendini başkalarına bir türlü doğru ifade edememiş insanlar vardır. Her son bir yeni başlangıçtır. Çünkü en karanlık sonlarda bile hayatı devam ettirecek bir tohum vardır. O tohumun adı insandır... Herkesin bir son olarak gördüğü bu olayın annemin hayatında nelerin başlangıcı olduğunu kimsecikler bilmiyordu....
Babamın birçok halini görmüştüm. Kızgın, öfkeli, bağırırken, döverken o anlarda benim onu görüp görmediğimi umursamamıştı hiç... Ama ağlarken bana öyle görünmek istemedi... Oysa o an ne kadar da insandı...
Beklemek duygusu herhangi bir şeyi beklemenin çok ötesinde kendi başına bir anlam taşırmış, bilmiyordum.
Beklemek insanın hayat boyu ayrılamadığı gölgesi gibi peşi sıra sürüklediği bir şeymiş...
İnsanın içinde saklanan korkunç hayvanla o akşam ilk defa kendi ailemde tanıştım...
yuvalarından fırlamış gözleri öfke içinde uzayan boyunları şişen damarları ilk defa o zaman gördüm gırtlak parçalayan ürpertici haykırışları ilk o zaman işittim.
Bu son olmadı tabii benzer manzaralarla daha sonrada karşılaştım.
Büyüdükçe insan alışıyor belkide büyümek diye bu alışmaya diyorlar.
Ne zaman bağıran ağlayan haykıran öfkeli insan görsem bu hayvanla ilk defa karşılaştığım anki dehşeti tedirginliği hatırlıyorum belki de bu yüzden bi yanım hep çocuk hep suçlu kaldı...
Evin içine efsunlu, esrarlı bir hava çökerdi bazen. Bu efsun annemin ve babanemin gözlerinden, bakışlarından, seslerindeki sisli tüllerden taşıyordu bu defa.Çocukta olsa yakınlarda erkek tayfasından biri bulunmamalıydı. Mahrem, tehlikeli ve sır dolu bir konuşma yapıcaklardı, kadınca bir konuşma. Bu efsunlu havadan benim payıma 25 kurus ve leblebiciye doğru yürümek düşmüştü.
Babam kim bilir kaçıncı kere dönüyordu seferden;annem,babamın her dönüşünü yeni bir başlangıca çevirmek için hep yeni bir umutla hazırlanırdı.
Misafir tabaklarını çıkarması annemin bütün aileye yaptığı barış çağrısıydı.Kendisi önceden yaşanmış bütün kavgaları,kırgınlıkları unuturdu.
Herkesinde unutmasını isterdi.Bu defa da aynı şeyi yapıyordu.Ama babamın bu gelişi ailemizi fırtınalı denizlere sürükleyecek bir maceranın başlangıcıymış,bilmiyordum.
Adım Osman.O zamanlar 6 yaşındaydım.Zaman beni ve hikayemdeki herkesi önüne katıp karşı konulmaz bir sel gibi sürükledi.
Sinsi ve acımasız,hoyrat ve insafsız.Her şey dün gibi ama artık geri dönüş yok.
Öyle bir geçer zaman ki ancak anılar kalır bu selden geriye.