Günlük , rutin hayatıma devam ediyorum. Gülüyorum sohbetlerime devam ediyorum ya , hiçbir şeyi yok sanıyorlar..
En yakından en uzağa hiç kimsenin benden asla beklemediği bi şeyleri yaptığım gün , ah vah ne oldu ona böyle değildi, diyecek ama aslında tam olarak böyleyim işte.
Şu an mesela açık açık bu halde olduğumu buraya yazıyorum.
Ben neye
Yalnız bile değilim
Ne gitmek istiyorum ne kalmak.. Ne yaşamak istiyorum ne ölmek.. Ne gülmek ne ağlamak.. Aldığım nefes başına buyruk, gülüşlerim emanet... Ne zaman hangi saat başladı kayboluşum? Bilmiyorum.. Acıya bile artık duygusuzum...
Unutulmuş gibiyim ben.. Ve insan, bir bakıma unutulmuş gibidir.. Bilmem ki nasıl anlatmalı.. Yalnız bile değilim...
-Fidan Dinç
küçükken okulda teneffüslerde sınıftan bir arkadaşımın yanına gidip elimdeki kalemi gösterir ve ona; ''biliyor musun bu kalem kağıda hangi rengi istersen onu yazabiliyor, istersen deneyelim.'' derdim. sonra karşımdaki arkadaşım bana; ''tamam hadi yeşil yazsın.'' derdi sözgelimi. ben de kağıda yazıyla 'yeşil' yazıp nihahaha diye güler, bu tarz komikli şakayı sınıftan diğer arkadaşlarıma yapıp onların istediği rengi de kağıda aynı kalemle yazıyla yazıp yine nihahaha diye gülerdim...
son zamanlarda da çevremdekilerden bazılarına elimde kağıt, kalem olunca; örneğin, ''abi bak sen içimde bayağıdır bi' sıkıntı var diyorsun ya, geçenlerde bu konuda bi' hocadan muska öğrendim. istersen bu kağıda senin için sıkıntıdan kurtulman hususunda muska yazayım.'' yazayım diyorum. o da bana; ''ya bunlar işe yarar mı gerçi, ne bileyim. neyse hadi yaz bakalım.'' diyor; ben de kağıda 'senin için sıkıntıdan kurtulman hususunda muska.' yazıp abiye verip yine nihahaha diye gülüyorum.
yani? yani ulan ben yine aynı benim de karşımdakiler niye artık yaptığım benzer şakaya sövüyor anlamadım. neyse sizin sayıp sövmenizle şakalı komiklik çizgimden ödün verecek değilim. nihahaha moduna aynen devam.
Ben ölüyorum
Ölüyorum galiba
Ölüm yok olmak değildir
Bu dünyadaki mesaiyimiz bitirmektir
Beden ölür
Ruh kalır
Günahla sevapların savaşı başlar
İyilik ve kötülük yarışında kim kazanır
Ben ölüyorum ben
Benden habersiz herşey bir yarış içinde
Ben ölürsem bir akşamüstü
Sabah güneşin doğuşu ile beraber bu yarış biter mi
Ben öldüm hayat bitti
Esir değilim bu dünyada artık
Ben ölürüm esaret biter
Yaşayanlarda cesaret ne gezer
Ufkumda güneş gider
Kalbim de aşk hep yaşar
Ben öldüm galiba
İki seçenek beni bekler
Cennet veya cehenneme
Yok mu başka gidecek bir yer
Dünya dönüş yok artık
Çaresiz birine gideceksin
İsteyene ver onları...
Ne gitmek istiyorum ne kalmak. Ne yaşamak ne ölmek. Ne gülmek ne ağlamak. Aldığım nefes başına buyruk, gülüşlerim emanet. Ne zaman hangi saat başladı kayboluşum? Bilmiyorum. Acıya bile artık duygusuzum.
Unutulmuş gibiyim ben. Ve insan, bir bakıma unutulmuş gibidir. Bilmem ki nasıl anlatmalı . Yalnız bile değilim...