Soy sopla övünmek
➡️Ben Cenâb-ı Hak’tan gelecek şeyler için sizlere faydalı olamam. Benim amelim benim için, sizin ameliniz de sizin içindir.”
hadisi şerif
➡️“Ümmetimin helâk olması üç şeyden ileri gelecektir:
1. Kaderiyye (Fertler, kendi fiillerini kendileri yaratırlar, diyerek Allah’ın takdir ve iradesini kabul etmeyenler.)
2. Unsuriyet, (ırkçılık) dâvası
Siz sanıyorsunuz ki sizi çok seven insanlar başkasını sevemez, sizi unutamaz, hep size rağmen yanınızda olurlar, o zaten sizin cebinizde falan. O seni sevdiği için yanında sensiz yaşayamadığından değil, o seni unutmak istemediği için unutmuyor unutamadığı için değil, o sadece seni sevmek istediği için seviyor başkasını değil ve o cepte değil
Haddin olamam ben senin.
Sen benim ne haddime. Çok aynı gibi gözükürüz ama bambaşkayızdır bir yandan. Saflığı kirleten düşünceler öncülüğünde filozof olmuşuzdur birbirimizin hakkında. Olamadık ağaç güzelim. Olabileceğimize inandığım ben mi kabahatli yoksa bir başkası mı? Kabahat nedir ki, kimindir ki? Doğru muyuzdur biz sence? Yaptığımızın ne olduğu çok açık aslında. Dostluk maçı olmadığı kesin olan o maçta hakemsiz oynuyoruz. Profesyonel olmak zorunda mıydık? Maçsız da spor yapamaz mı insan? Ayrıca sen de bilirsin başlamadan önceydi güzel olan her şey, değil mi? Düdük çaldığı gibi taraftar sahaya indi. Yazık oldu kısacası. Yan yana olmak yerine karşı karşıya gelmek miydi kader? Sorar dururum ama cevabı alamayacağımı bildiğim o gecenin baş rolü olan yıldızlara atarım suçu bir anda. Anlarım hatamı, onlardır geceyi gece yapan ve tek anlamın anda saklı olduğunu anlatan. Maça döndük. Sürekli sürekli karşılaştık. Fikstürde sadece ikimiz varız. Önemli olan şey nasıl oynadığımız değil attığımız goller gibi. Herkesin kendi scoreboardu var. İnanılır gibi değil. Neresinde ki mantık? Maç mıdır hayatın kendisi; hırsla, arzuyla bir kupa alma hedefiyle oynanan, yoksa kıyaslanamaz kutsallıkta olan şey midir? Neden hayata köstek oluyoruz neden? Nedir ki bu kaos sevdası? Sadece birkaç gün şehir ışıklarından arınmış bir köye gittiğinde anlarsın kaosun sen olduğunu. İnsandır kaos, bu böyledir. Peki ya yaşam… Sanmıyorum güzelim, olacak iş değilsin. Körsün sen güzelim, haddin olamam ben senin.
ÖNCE SEVGİ VARDI-SUNA TANALTAY
“Sevgisiz yaşayamam diyordu,
yaşayamam sevgisiz.
gözlerini düşünmeden,
ellerini tutmadan yaşayamam…
içimdeki bu acı, bu içten içe dağlayan sancı var ya,
alışmışım bir kere, onsuz olamam…”
ve gülüyordu ansızın;
gözlerine dolu dolu birikip de akamayan
gözyaşlarının ardındaki ışıl ışıl güneşleri yansıtırcasına
************************************Otobüs yolculuğu yapıyorum.Karin Karakaşlı "Can Kırıkları"öykü kitabına başladım az önce. Kitaptaki ikinci öykü 99 depremiyle ilgili. 
AkilliBidik
Bu ülkede kısır döngüler değişmek zorunda.
değiştirmek zorundayız düşünüyorum başka çare bulamıyorum.
Can Kırıkları
"altımdaki zeminin titrediğini
Içimde ki bir başkasıyla savaşıyorum. Benliğim ile değil kesinlikle. Bu ben olamam çünkü.herseyden herkesten nefret eden. Elinde olsa tüm insanligi bir kazana koyup hepsini kaynar sularda eriyene kadar kaynatacak olan biri bu. Oysa ben sokakta ağlayan çocuk görsem oturup onunla ağlayacak bir kişiliğe sahibim öyle zannediyorum. Belki de başkası zannettiğim savastigimi zannettiğim icimde ki benimdir benim özümdür. Bazen kendi acımasızlığıma şaşırıyorum. Kendime geldiğimde o anilarim aklıma geldiğinde hayrete düşüyorum. Bunun beni esir aldığını hayal ediyorum. Böyle bir insana dönüsmektense ölmeyi yeğliyorum...
Gidemem, canım burnuma gelse de ben.
Yine herkesi kendim sandım.
Ya adam olamam ya da ben olamam.
Bana kendimi ver, git.
Eğer bir umut varsa içinde, yüreğim avuçlarının içinde.
Benim ol diyemem sana zorlama beni.
Seni başkası her gece gözlüyorken.
💔💔💔