Yağmuru severim.Toprak kokusunu hatırlatır bana.Huzur dolu,ümit dolu,beklenti dolu...Bir de rengarenk gökkuşağı yok mu ? İşte ona da hayır demem.Ama o göz alıcı renkler de gidiyor bir zaman sonra.Toprak kokusu da dağılıp,uzaklaşıyor usulca.
Arayıp,bulamadıklarım var benim.Aramak istemeyip te,beni bulanlar da var.Kızgın değilim.Kırgın da değilim aslında.Garson hariç kimseden bir şeyin hesabını istemedim ben.Zaten kimseye de yaptıklarımdan dolayı hesap vermedim ben.
Yanımda olmak isteyenler ile yürüdüm ben bu yolu.Son durakta kimsenin olmadığını,güneşin sayesin de fark ettim.Tek kendi gölgem belirdi çünkü.İstemek te önemli değilmiş.İsteyipte,çok şey kaybeden insan tanıdım ben.BENİ DE KAYBETTİKLERİ GİBİ.Hele ki o ümit vermeleri yok mu ?. O verilen ve tutulası bir tarafı olmayan sözler yok mu ? .Sadece acıyorum.
Oscar ödülü almış film gibi geliyor bazı şeyler bana.Oyunculuk kusursuz.Sahte gülüşler.Herkes neler yapacağını bilir olmuş.Senaryoya tek ben çalışmamış olmalıyım ki afallayıp duruyorum.Şaşırmaktan alamıyorum kendimi.Bazen bu tür insanlara güneş bile küser olmuş,doğmuyor artık.Yıldızlar,gece kendini gizler olmuş... Bir insan,bir hayatı dibine kadar etkilermiş bunu anladım ben.Sadece ALIŞTIM hepsi bu.
SALİH SARIKAYA