Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Ey "Kâğıtayyaşı" :)
Hayatınızdan 50 kişiyi seçin, en belirgin özelliklerini, kendi bakışınızla değerlendirin, işin içine biraz hayal gücü, biraz da mizah katın ve bu betimlemeler son bulduğunda etrafınızda ki kişiler tanıdıkları isimlerin aslında kendileri olduğunu içleri yanarak, hafif tebessümlerle farketsin...
Onlara Canetti'nin yaptığı gibi içseslerinin
Göstermek!
Evet göstermek; tam anlamıyla anlatılmak istenileni anlatan kelime bu!
İnsanlar bir çok şeyi göstermek için başarıyordu.
Varlığı elde etme çabası yokluktan değil de gösterebilmek içindi. İspatlamak için kendini...
Tüm o çileler, sıkıntılar, sabırlar; biri onla gurur duysun, onun varlığını hissetsin diyeydi.
Kaç insan bu duyguyu
Bu tarz düşündüren, sorgulatan kitapların çoğunda insan kendi iç sesini gördüğü zaman garipsemiyor değil fakat bu kadar melankoli depolaması da insanı boğar, bu nedir dedim ben..Yani okuduktan sonra olumsuz etkilenenler için ben o kadar olumsuz manada bir etki yaşamadım. Fakat kitabı okuduktan sonra dünyanın boş olduğuna, kötümser olduğuna dair bu kadar yıkıcı yorumlar yapılması ve o ruh halinde bulunmanın çok doğru olmadığını düşünüyorum. Eğer bunu yapan bir Müslüman ise hele. Neden derseniz çünkü bir Müslüman, dünyanın ve hayatta olmanın amacını kavramış ya da o yolda olan insandır.Neden hayatta olduğuna kahreden birinin, bunları düşünmesi normal fakat inanan birinin ve insanın eşrefi mahlukat olduğuna iman eden birinin bu söylemleri hiç normal değil..ki Dostoyevski'i okumuş ya da hakkında bilgisi olan biri de aslında diğer kitaplarında görecektir ki Dostoyevski bunu amaçlamaz, bu pencereden bakabilir. İnsanın varoluş amacı, karakter yapısının ne olması gerektiği gibi birçok konuyu okuyucuya düşündürür. Yani bir varoluş sancısı çektiği görülür hem yazarın, hem kitabındaki karakterlerin. O yüzden bu eserine bakıp melankoliye girilecek bir durum yok. O yüzden kitaptakileri okuyup ışık gören tavşan gibi Dostoyevski' den kaçmayın, kitap biraz bohem gelebilir belki ama birşeyleri sorgulamak ve farklı açılardan değerlendirmek istiyorsanız hem yazarın hayatını hem kitaplarını sindire sindire okunulması taraftarıyım.
sende oku
Merhabalar, uzun zaman oldu kitap incelemesi yapmayalı. Severek okuyunca yorum yapmakta eğlenceli oluyor.
Öncelikle kitab son dönemde çok karşıma çıkar oldu. Ben roman diye aldım ama içinden kocaman bir kişisel gelişim(yolculuk) kitabı çıktı.
Bence kitabı sadece kadınlar okusun :)
Neyse çok fazla goygoy yaptım. Ben kitabı çok sevdim. İnsanın hayat yolunda daha çocukken öğrenilmiş çaresizliğe, nasıl mahkum olduğundan sonrasında da devam eden hayatın kaos cenderesi olarak devam eden sürekli mücadele ve acı ile ilerleyen bir yolmuş gibi kötümser ezberlerimizi silecek bir kitap. Bakış açınızı değiştirdiğinizde hayatında gerçekten değişebileceğini anlatan bir kitap. Ben kendi tecrübelerimden de hemfikirim yazarla. Dünya bir ayna ona nasıl bakarsan o da sana öyle davranıyor. Sen gülersen dünya güler, sen ağlarsan dünyada ağlar. Her daim mutlu olamayabiliriz ama umudumuzu kaybetmemek üzere sevgi ve dua ile kalın. Unutmayın hepimiz zincirin birer halkalarıyız, etkiye tepki misali(domino taşı etkisi) de denebilir.
Dua, niyet ve şükür üzere kalın.
Bu, ilk kitap incelemesi yazışım. Kitapta kaygı, suçluluk, kötümserlik, erteleme, düşük özgüven saygısı ve depresyonun diğer belirtileri ile, ilaç kullanmadan, nasıl savaşmamız gerektiği anlatılıyor. Kitabı böyle tanımladığımızda aslında çok basitçe bir tanım çıkıyor ortaya, aslında öyle değil...
Birçok kişisel gelişim ve psikoloji kitabı okumama rağmen daha önce bu kadar zevk alarak okuduğum bir kişisel gelişim kitabı görmedim. Yazar adeta sizinle sohbet ediyormuşçasına, karşınızdaymış gibi bir izlenim var. Ayrıca bu kitabı okumaya başladığımda duygudurumumda belli başlı dalgalanmalar vardı ve ben kendimi pek iyi hissetmiyordum. Bu kitabı, o yüzden, bölüm bölüm okumayı tercih ettim. Her okuyuşumda adeta soruları Dr. Burns bana soruyormuş gibi hissettim. O soruları her cevapladığımda kendimde bazı şeyleri fark etmeye başladım. Zaman ilerledikçe duygudurumumdaki dalgalanmaların değiştiğini de gördüm.
Uzun lafın kısası, sıkılmadan okuyabileceğiniz bir başucu kitabı diyebilirim. Ben zevkle okudum ve herkese tavsiye ediyorum.
Bu kitabı çok beğendim. Hem cümleleri arada sırada uzun olsa da insanı yormuyor hem de çok akıcı. Üstelik yazarın dinozorlar konusunda bilgi sahibi olduğunu da gördüm, neden bunu yazdım bilmiyorum ama ilgimi çekmişti kitapta eski devirlerle ilgili yazılanlar. Macera çok güzel, ben dilinde anlatılması ve arada başka birisinin gözünden anlatılması çok güzel ve yaratıcı. Hikayede çok güzel kurgulanmış ve çok güzel aktarılmış bence. Gelecekle ilgili kötümser bir bakış açısı söz konusu. Kitabı okuduktan sonra dışarıya çıkıp yıldızlara baktığımda ‘iyi ki her şey olması gerektiği gibi ve normal’ diye düşündüm. Kitap beni o kadar etkilemiş yani. Wells in ilk okuduğum kitabı Tanrıların Tohumu idi ve hiç beğenmemiştim. Hatta Wells okumamayı düşünüyordum ama tesadüf eseri okumaya başladım. İyi ki de okumuşum diyorum. Ayrıca ince bir kitap olması da insanı çekiyor bence. Otostopçunun Galaksi Rehberi kitabına göre hem daha akıcıydı hem de çok daha az karmaşıktı. Hem yaratıklar hem yaşanan olaylar daha sadeydi o kitaba göre ve böyle olması daha çok hoşuma gitti. Cesur Yeni Dünya kadar felsefi şeylerden bahsetmese de kurgusunu, anlatım şeklini çok beğendiğim için bu kitaba da tam puan vereceğim. Kısaca kesinlikle tavsiye ederim, çok ilgi çekici ve ufuk açan bir kitap bence. Ayrıca kitapta geçen bilmediğiniz kelimeleri araştırınca genel kültürünüzün de baya bir arttığını hissediyorsunuz. Özellikle önsöz kısmından çok şey öğrendiğimi söyleyebilirim örneğin. Bir tek hoşuma gitmeyen kısım bilmediğimiz yerler için olan açıklamaları hemen o sayfanın altına değil de en arka sayfalara koymaları oldu.
