" Ben İslâmî duyarlığa sahip bir şairim. Bununla iftihar ediyorum. Ya başka türlü olsaydı? Aman. Allahım!” "
- 
Cahit Zarifoğlu
Sordu bir kadın
Kimsin sen
Sahi kimim ben
Şairim desem yalan olur
Şiir yazıyorum desem yine yalan
Kimim ben
Sonsuzluğun sokağında
Elleri cebinde yol alan
GEVERÎ
Ve ben şairim.
Namus işçisiyim yani
Yürek işçisi
Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş...
#AhmedArif
Gözlerini getir yarı umutsuzluğum
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir, Öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini,
Ve bayram sabahınca beklendiğini,
Ben
Şiir yazarım iyi kötü, ben şairim
Benim hayatım dünyam şiirim
Özümün aynasıdır kalemim
Sözüm meclisten içeri özellikle,
Yunus'a Mevlana' ya gül,
Molla Kasım'a silahtır dizelerim
KK
Ahmed Arif
Şahmurat suyu kan akar
Ve ben şairim...
Namus işçisiyim yani,
Yürek işçisi
Korkusuz pazarlıksız,
Kül elenmemiş
Ne salkım bir bakış
Resmin çekeyim,
Ne kinsiz bir rüzgar
mısra dökeyim,
Oy sevmişem ben seni !
Pişman değilim..
Belki biraz mahsun,
Belki sarhoşum..
Rindane bir şiir gibi,
Kadehlere dolmuşum..
İçilmiyorum..
Yormuşsun beni..
Damla damla ter gibi,
Alnımda hayallerin,
Silsem, izi kalacakmış gibi..
Ben ki şairim..
Anlatamıyorum..
İlk defa “gitme..” dercesine,
Seni yazıyorum..
Hâlbuki ben bu halde bile caizim onların hançerlerine
Bu halde bile boğulmadım boğdurulmadım
Eski tüfeklerden adım geçer de dönüp bakmazlarmış
Ateş olsun almazlarmış kırmızısı uçuvermiş dudaklarına
İstemedim tek buse ne nazda ne hazda gözüm var
Medrese cesetlerine nazır masallarda yıllar önce
Sene 99 ben İstanbul acemisi yıllar önce
İnmişim
Gitmek bana haram
Gitsemde aldanırım
Gözlerime perde iner
Gölgene takılırım
Düşerim hayaline
Yaşamak mı ölüye ?
Tut ki ben deliyim
Kalbimde nöbetin