Hatice Erbaş'ın "Babanız içerde şiir yazıyor diye çocuklarımı sessiz ağlattım ben." sözleriyle başlayan ve sonrasında da Şükrü Erbaş'ın özlemini, sevgisini hissettiğimiz birbirinden anlamlı dizelerle devam eden bir kitap. Hatice Erbaş'ın 2015 yılında vefat etmesinden sonra yazılan şiirlerin yer aldığı bu kitap daha en başından etkisi altına almaya başlıyor. Her şiirde "Ömür Hanım" olmadan geçen yılların hüznünü hissediyoruz. Sevgisine, hasretine okurken bizler de sanki yanındaymışız gibi şahit oluyoruz. Özlem dizelere ancak bu kadar güzel yansıtılabilirdi belki de. Şiirlerin bıraktığı etkiyi unutmamak için tekrar tekrar okuyacağım bir kitap oldu.
"Üç yıldır ölüyorsun Hatice
Yataktan kalkıyorum, ölüyorsun
Odadan odaya geçiyorum, ölüyorsun
Su içiyorum, boğazımda mezar hecesi bir taş"
"Seni yalnız bıraktım diye mezarından bile koşarak geliyorum eve."
"Senden bir parmak yüksekte aldığım her soluk kalbimi kurutuyor."
Şükrü Erbaş
