"Ölümü son çıkış olarak düşüneceksin. Bil ki kimse seni bundan alıkoyamaz ve tam da bu nedenle, elinin altında olduğu için onu yedekte tut, sonuna kadar. Diyelim ki geceleyin bir kâbus gördün. Bunun bir kâbus olduğunu, başını oynattığın anda kurtulabileceğini bilirsen her şey daha kolay, daha çekilir hale gelir, hatta bir bakarsın ilk başta en korktuğun şeylerden zevk alır olmuşsun. Hayat seni istediği kadar ürkütsün, canını yaksın, en yakınların çirkin maskeler taksınlar... Hayat bu, de kendi kendine, ikinci kez çağrılmayacağım bir oyun, bir zevkler ve acılar oyunu, bir inançlar ve aldatmalar oyunu, bir maskeler oyunu, bir aktör ve bir gözlemci olarak sonuna kadar oyna, gözlemcilik daha iyidir, ne zaman istersen bırakabilirsin. Beni sorarsan, "imdat çıkışı" sayesinde ayaktayım. Çünkü emrimde, ve onu kullanmayacağımı biliyorum. Ama ahiretin anahtarı bende olmasa kendimi kapanda hissederdim, derhal kaçmak isterdim!"
"Sana kalbimi yollamak isterdim, ama kalbim bende değil ki! Ben, hicranınla inleyen bir rebap. Baktım, göğsümde senin kalbin çarpıyor. Onu yollayamam.”
sende aşk yokmuş' dememeli kimse kimseye
'aşk kalmamış dünyada' demeli, 'suç bende değil'
'yoksa ben de âşık olmak isterdim sana, ama yok,
yok ki aşk dünyada ben nerden getireyim?'
Katilime Mektuplar
Çok isterdim seninle ikimiz için kavga edebilmeyi. Çok isterdim gerçek sebeplerin "biz" olmasını. Ama öyle değildi işte. Sen, beklediğin gelmedi diye, ben beklediğim ben değilim diye isyan ettim hep. Sonrası o bildik son işte. Tek suçum, suçlarını saklamaktı. Seninse yüreğimde bütün olmazlara bir sığınak vardı.
Oluruna bıraktım seni; olmazların bende kaldı.
Ne incelediğim yerden kopabildim ne de oraya sıkıca tutunabildim. Giden rolü biçilmişti ömrüme, gönderilen olduğumu hiç bilmeyeyim diye. üstü kapalı vedalar, içine teselli yerleştirilmiş uğurlama cümleleri. Hepsi zihnimde çakılı kaldı. En çok da şu sorunun cevabı merakıma asıldı; senden gidişim sana neyi getirdi? Ne kimse kimseyi yenebildi bu aşkta ne de beraber kalabildik yan yana. Gelecekten de pek umutlu değilim artık. adı gelecek olsa ne olur seninle gelmedikten sonra... Hayata tutunabilmek için birçok sebep bulunabilirdi belki... Belki "yeniden" diyerek başlanabilirdi yeni ve sensiz bir hayata. Üç-beş yıl sonra unutulurdu ama benim ayakta kalabilmek ve yaşamak için sebebe değil, sana ihtiyacım vardı.
Sayfa 11Kitabı okudu
Françoise’ı beklediğim girişin rutubetli ve eski duvarlarından yayılan serin havasız yer kokusu, Gilberte’in az önce aktardığı Swann’ın sözlerinin bende yarattığı kaygıları ânında hafifletti ve içimi bir sevinçle doldurdu; elimizde tutamadığımız, sahip olamadığımız, bizi sallantıda bırakan bildik sevinçlerle aynı türden bir sevinç değildi bu; aksine, sırtımı dayayabileceğim, enfes, dingin, kalıcı bir gerçeklikle donanmış, açıklanamaz, kesin ve güvenilir bir sevinçti. Bir zamanlar Guermantes tarafına yaptığım gezintilerdeki gibi, beni ele geçiren bu izlenimin büyüsünü kavramaya çalışmak, kıpırtısız durup, beni fazladan verdiği zevkin tadına varmaya değil, sırrını açıklamadığı gerçeğe dalmaya davet eden bu eskimiş kokuyu sorguya çekmek isterdim.
Sayfa 503 - Yky delta
Sana kalbimi yollamak isterdim, ama kalbim bende değil ki! Göğsümde senin kalbin çarpıyor, onu sana nasıl yollayabilirim ki?
Ben gidiyorum. Gitmem gerek bence. Böylesi hem senin hem de benim için daha iyi olacak. Bazı şeylerin hiç başlamamış olmasını isterdim! Biliyorum, suç bende; ama, her şeyi düzeltmek için de iş işten geçmiş sayılmaz.
Sayfa 62 - İletişim yayınları 2.Baskı 1991Kitabı okudu
'sende aşk yokmuş' dememeli kimse kimseye
'aşk kalmamış dünyada' demeli, 'suç bende değil'
'yoksa ben de âşık olmak isterdim sana, ama yok,
yok ki aşk dünyada ben nerden getireyim?'
Sayfa 65 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
İnsanların bende bıraktıkları yaraları kapatabilmek için bir ömür feda etmişken nasıl olur da bir başkasına delik deşik olmuş ruhumu gösterirdim? Kendi saçlarımı okşayıp teselliler mırıldanmayı yüreğim kabullenmişken beni öldüren acıların merhemini nasıl bir başkasından isterdim?
Çocukluğum, içime hapsettiğim bir idam mahkûmuydu. Eğer onun acı çığlıklarını susturmazsam yarını nasıl görecektim?
Yapamam, diyordu korkulardan yuva yapan o yanım. Yapmayacaksın, böyle yaşamayı öğrendin, kimseye anlatamazsın, diyordu. Anlatmak, yaşamaktı. O günleri bir kez daha hissetmek... Kendimi o çocukluğa gömmekti. Bunu zavallı ruhuma nasıl yapardım?
Sayfa 236 - Ephesus Yayınları PDFKitabı okudu
Aşkta iyilik ya da kötülük yoktur Prensim. Birini seversiniz ya da sevmezsiniz. Bunun için suçlanacak kimse yoktur. Beni sevmenizi isterdim, çünkü birlikte çok mutlu olabilirdik ama belli ki sevmiyorsunuz. Bu yüzden asla kırgın değilim size. Kimse gönlüne aklıyla hükmedemez. Gitmek isterseniz, bunu anlayışla karşılarım. Ancak şunu bilin, iyiliğiniz, cesaretiniz ve zarafetiniz ile derin bir iz bıraktınız bende.
