Tanrı'yı yani doğa'yı anlamak, insana adeta tanrısal bir neşe verir ve insanın ulaşabileceği daha üst düzeyde bir hoşnutluk yoktur.
"Bütün şeylerin tanrısal doğanın zorunluluğu izlediğinin ve doğanın ebedi yasa ve kuralları gereğince meydana geldiğinin farkına varan kişi, ne nefret etmeye, hor görmeye değer bir şey bulabilecek, ne de herhangi bir şeye merhamet edecektir; fakat insan erdeminin izin verdiği ölçüde iyilik etmeye, söylenildiği üzere, neşe içerisinde kalmaya çabalayacaktır.
“Gerçek köle; hazları ile baştan çıkmış, kendisi için iyi olanı ne görebilen ne de buna göre hareket edebilendir: Yalnızca, kendi rızasıyla, tümüyle aklının rehberliği doğrultusunda yaşayan kişi özgürdür.”
Herhangi bir dinin topluluğu, bu dinlerin izleyenleri, ne hakla Tanrı'yı kendi akıl almaz dogmalarının oyuncağı haline getirebiliyorlardı?
Sayfa 27Kitabı okudu
"İnsan davranışlarına gülmemeye, ağlamamaya, ya da onlardan nefret
etmemeye, sadece anlamaya çalıştım."
-Benedictus de Spinoza, Tractatus Politicus
O nereye ben oraya.
Babasının ölümünden sonra aile ticarethanesini erkek kardeşiyle birlikte bir süre yöneten Spinoza, 1656 yılında, 24 yaşındayken ve henüz hiçbir şey yazmamış ve yayınlatmamışken cemaatten atılır. Bu dışlamayı sanki kendisi de isteniş gibidir. Baruch ismiyle birlikte Yahudi kimliğini de ardında bırakarak, yüzyıllarca 17. yüzyılın tanrıtanımaz ve sapkın düşünürü olarak tanınacak olan Benedictus de Spinoza’ya dönüşmek üzere yeni hayatına başlar.
Sayfa 11Kitabı okudu
“Yaptığımız şeyleri ister zorunluluktan isterse özgürce yapıyor olalım, her halükârda umudun veya korkunun güdümündeyizdir.”
“İnsan faydalı olanı aramaya, yani kendi varlığını korumaya ne kadar çalışırsa, o kadar fazla güç sahibi olur ve o kadar çok erdem kazanır...”