Eşimden güzel bir söz duysam ya da bir lütuf görsem ona tam 'seni seviyorum' diyeceğim sırada, bak sen burada onu değil sana gösterilen ilgiyi seviyorsun diye kalbimin bir yanı harekete geçiyor. Hiç hatırda tutmaya çalışmadığım halde bu çok etkilemiş beni. Onu sevdiğimi yine söylüyorum belki ama farklı bir uyanıklık içinde söylüyorum, bir kalp uyanıklığı ile. İnsanın aslında lütuf ve ihsanı, güzelliği sevdiğini, bunları gerçekten bana bağışlayanın da O olduğunu, ve eşimi de bana O'nun gönderdiğini düşünüyorum. Eşimi ihsanın ve ilginin kaynağı olarak değil, tıpkı benim gibi tıpkı diğer insanlar gibi kusurlu bir taşıyıcı olduğunu hatırlamaya çalışıyorum. İlgiyi seviyorsan, burada O'nun ilgisini gör ve O'nu sev diyorum.. Ve devamında başka başka hisler ve tefekkürler..
