"Aldattın mı beni? bunu yaptın mı bana?
Bir şey söyle, durma öyle
Sakladın mı benden? ihanetin neden?
Bir şey söyle, bakma öyle... "
Aldattın mı beni? bunu yaptın mı bana?
Bir şey söyle, durma öyle
Sakladın mı benden? ihanetin neden?
Bir şey söyle, bakma öyle
“Lázaro, beni aldattın, üzümlerden üçer üçer yediğine kalıbımı basarım.”
“Hayır efendim yemedim,” diye inkâr ettim. “Fakat, neden benden kuşkulanıyorsunuz?” Kurnaz kör şöyle cevap verdi: “Üzümden üçer üçer koparmış olduğunu benim ikişer ikişer yediğimde sesini çıkarmamış olmandan anladım.” İçimden güldüm ve efendimin ne kadar kurnaz olduğunu düşündüm.
Ah , Cebrail, Cebrail, Cebrail... O güzel sesin, gencecik tatlı bedeninle sen, öncelikle sen aldattın beni. Evrenin Kraliçesi olduğumu söylemeye geldin. . . Evrendeki tüm mutlu kadınların temsilcisi. . . kutsal, mutlu! Bir bak bana, yüzüme bak. .. perişan haldeyim, herkes benimle alay ediyor ve ben kendimi evrenin en önemsiz kadını olarak görüyorum! Sen ... sen bu "müjdeyi" bana ulaştırdığında, oğlumu karnımda taşımanın sevincini yaşıyordum henüz ve sen bu acı sondan haberdardın ... Bana sunduğun taht bu mu olacaktı? Ayakları mahmuzlu bir centilmenin kraliçesi olacağıma, ayakları çivili birinin anası oldum. Neden daha önce anlatmadın bunları bana? Ah, inan müjdeli haberden önce bunları yaşayacağımı bilseydim, önceden hamile kalmayı reddederdim.
Değil Tanrı babanın temsilcisi güvercin, kocalık etmeye bizzat kendi gelse bile asla kabullenmezdim.
