Bir gün şair efendiye sormuşlar ;
- yav üstadım , nedir bu şiire olan kırgınlık?
Şair efendi küçük bir tebessüm ile ;
- aman ha ne kalemim duysun bunu , ne kağıdım. Benim kırgınlığım şiirlerime değil , benim bunca kırgınlık insanlara
Senden başka her şeye kör gözlerim
Seninleyken bile seni özlerim
Resmine dalıp giden gözlerim
Yüreğimden kan akıyor sensizken
Vuslatın gönlümde bahar yelidir
Hasretin gözümün akan selidir
İlin köyün gönlümün başkentidir
Şiir yazarım iyi kötü, ben şairim
Benim hayatım dünyam şiirim
Özümün aynasıdır kalemim
Sözüm meclisten içeri özellikle,
Yunus'a Mevlana' ya gül,
Molla Kasım'a silahtır dizelerim
KK
Bu aralar genel modum: aa bugün cuma mı, unutmuşum, sınav kağıtlarım nerde-nerdeee bu kağıtlar, adı neydi bunun ya unuttum, kalemim nerde benim, kim aldı kalemimi -hocam elinizde, arabada dakikalarca ne yapacaktım ben, bir şey yapacaktım sanki -ineceksin yavrum ineceksin ya. Az önce kendimi unuttum arkadaşlar.