Unutma ki bir kitap değildir elindeki; yazın, yazı, bildiri, çağrı, ileti, yapıt değildir: Mürekkebim kırmızı, kalemim kemiksiz, kağıdım yirmidört ayar yirmidört saattır benim.
Sayfa 43 - XXXII.Kitabı okudu
“Bu yazımı yazmaya başlarken, yukarıdan beri sıraladığım duygularımdan, düşüncelerden bir tekini bile yazmayı tasarlamış değildim.
Kalemim, kağıdın üstünde kendi kendine yürüdü, bana hiç danışmadan. Bilmiyorum kaç dakika…”
Sayfa 144Kitabı okudu
Gelir bir gün ölüm meleğim,
Tutulur dilim;
Kesilir sesim,
Yazamaz olur artık kalemim,
Verilir benim son nefesim,
Terk eder seni rûhum, ey cesedim!
Kabre konur cansız bedenim,
Toprağa boyanır beyaz kefenim;
Toprağı üzerime ilk atan
En yakınım olur benim,
Hepsi teker teker giderler;
Kabirde kalan benim.
Gelir hemen sorgu meleğim,
Dünyadaki amellerim orda olur hecelerim,
O kabir ki artık ya çukur-u cehennemim,
Ya da bahçe-i cennetim.
Kalemim benim lanetimdir.
Sayfa 158Kitabı okudu
Burada şunu tüm samimiyetimle ifade etmek istiyorum. Bana göre, yazarlık kabiliyeti olanların yazması ve davamıza bu yüzden hizmet etmeye çalışması dini bir vecibedir. Özellikle de benim gibi bir durumda olanlara farz mesabesindedir; bu, hayatta kalıp mücadelemi devam ettirebilmem için tek sebebim. Kalemim, silahım, harflerim de kurşunlarımdır.
Sayfa 35Kitabı okudu
Hadi, ne duruyorsun sevgili okuyucu
hadi yeni bir yılın eşiğinde değilsen bile
sen de sarıl kaleme.
İster başına gelenleri yaz
ister aklndan geçenleri
ister düşlerine girenleri
Ama yaz...
Çünkü her kalem yazabilir
en azından şu benim kırık kalemim kadar...
Sayfa 235
Düz-Şiir...
Hiçbir şey şaşırtmıyor artık bizi, aşkın gülüşünden başka.
Soluk bir ışıkta gezdik kenti.
Işıksız vitrinlerde yalnızlıklannı yaşar gibiydi mankenler.
İnandırıcı bir kanıt aradım kapalı kapılar önünde.
Bekçiler tenha sokakları bekliyordu.
Sözcüklerin yetmediği bir an, bir gencin, "Yarına adadım adımı, benim kuşağımın yazgısı bu" dediğini duydum.
Duvarlarda, konuşan gençliğin sesi duyuluyordu.
Çiziktirmeler - umutsuz aşkımın sesi.
Yarı ölü bir sokakta yazıyorum bunları. XX. yüzyılın bir kapalı, perişan Perşembesi.
Kalemimi bilemek için belki. "Hadi ozan, konuş bakalım" denildiğinde hazır olmak için.
Titriyor elim. Kalemim. Sesimin bozuk tellerinde nikotin.
Sayfa 108 - Sel Yayıncılık, Ferit Edgü, Yazmak Eylemi
"Bir dikili çöpüm bile yok! Dikili bir kalemim olabilmesi için bile dimdik ayakta olmam gerekiyordu benim, kalemlerimden önce..."
“Yazarlıkta iyi olmakla saçını başını yolmakta iyi olmak aynı şey. Sana acı veren bir yetenek ne işe yarar?…Kalemim benim lanetimdir.”
Sayfa 158Kitabı okudu
Benim kalemim olan tek şey oturmak, çay ya da başka bir şey içip konuşmak ya da çok daha iyisi konuşmamak.
Sayfa 130Kitabı okudu
Ben, beni kelimelere dökemem ki sevgilim.
Benim kelimelerim sensin.
Kalemim bir seni işler,
bir seni söyler.
Ah Gogol pek komik adamsın vallahi :D
Hayır!.. Yapamayacağım!.. Başka bir kalem verin bana! Böyle bir tabloyu anlatabilmek için benim ince oluklu kalemim pek cansız, pek ölü kalır!
Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözlerime kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
- Ben, dedi, boyacı olacağım.
- Ne boyacısı?
- Kundura boyacısı.
- Neden kundura boyacısı?
- Ya ne olayım?
Sayfa 10Kitabı okudu
