"Her mutsuzluğun ötesinde yine yaşam bekler; ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak. Yoksa hangi balık boğmuş kendini, hangi serçe atlamış damdan?"
Dostoyevski
Her kelime, her cümle, her paragraf, her kitap; muhatabın anladığı/anlamlandırabildiği nisbette yankı yapar, yankı bulur. Herkesin derdi şahsına münhasır olduğu gibi, devası da öyledir. O yüzdendir bir cümle bir gönülde çiçekler açtırır, diğer gönülde yaprak kıpırdatmaz. Bu kitap da derdi başkası değil, kendi olanın lezzet alacağı cinsten. Çareyi dışarda arayanların değil, içeride aramaya koyulanların kitabı.. Yazar der ki, herkes kendi hayat gemisinin kaptanı. Yönünü kaybettiysen, dümene geç.
Kitabın ilk 40 sayfasını kalem elimden düşmeden, neredeyse tüm satırların altını çizerek okudum. Sonraki sayfalarda yollarımız ayrı düşse de ilk 40 sayfanın hatrına alınıp okunası kitap.
Gözümde neyi büyüttüysem, önümde taş olarak onu gördüm. Bir hayalim vardı, onu hatırladım.
Sonra hayalime ulaşmaya engel, önüme koyduğum koca dağlara baktım..