Me dît wek bayê bezê borîn
Ji rûpelên dîroka welatek sêwî
bejna wan ji çiya bilindtir
rûyê wan ji heyvê geştir
Û xwîna wan şîrîntir
Ji hingiv
Ji gezo
Gul dibarin ji singê wa...
Di zaroktiya min de
kitikên min hebûn
mîna xewnên şevên dirêj
rengorengo û dibiriqîn
Di xortaniya min de
kevokên min hebûn
bi baskên xwe
azadî ji ber dikirin
Di zilamtiya xwe de
destbirakên min hebûn
her yek zinarek ji pola
gul berhev dikirin ji nav birînan
Gundek min hebû
şên bû, şa bû
ji stêrkên Havîne
Bêhtir azad bû
Di payîzek şilî û malkambax de
teyroka çavnebaran bariya
ne gund, ne kitik, ne kevok
qesra xweşiyê jî hilweşiya
Tu bi xunavstêrkan hatî, bi pêlên bagera gulan
Te bi tîna dilê xwe germ kir bedena min a qerisî
Di şevên teng û tarî
Di rojê sar û seqem de
Min xwe avêt hembêza çavên te yên keskeşîn
Li kîjan gulê biniherim tu vedibî ji nişka ve
Navê te tê nivîsîn li rêza ewil a her rûpelê
Birîneke kevnar e Şirnex; xwîn jê diçe, gul vedike
Tam li nîveka vê çîroka nûjen
Rûdinişt li hewşê li hember Cûdî
Kilam digot û birînên xwe dikêwandin diya min
bevê min...