Arslancığım, güzelim, Naciyem!
Bugün bol bol senden bahsedildiğini işiterek hem müteselli, hem de
müteessirim. Hayriye Hanım, Berlin'e geldi. Saatlerce sizden bahsetti.
Çocuklarımı anlattı. O anlatırken zorla gülüyor, mahzuz görünüyor,
fakat için için ağlıyordum. Ah! Ne olur Hayriye Hanım yerinde sizinle
karşı karşıya otursaydım.