Sanat niye bu kadar güzel? Çünkü yararsız. Hayat niye bu kadar çirkin? Çünkü amaçlardan, tasarılardan ve niyetlerden örülmüş. Bütün yollar bir noktadan diğerine gitmek için çizilmiş.
İnsanın kendinde kurabileceği en büyük imparatorluk, bedeniyle, ruhuyla kendini, kaderin hayatını geçirmesini emrettiği yer ve alan olarak değerlendirip, kendine karşı duyarsızlaşmasıdır.
“Öte yandan Vronski, öylesine uzun süre istediği, öylesine özlediği şeyin gerçekleşmiş olmasına karşın tam anlamıyla mutlu değildi. Çok geçmeden, istediğinin gerçekleşmesinin onda beklediği mutluluk dağından yalnızca bir parçacık verdiğini hissetmeye başlamıştı. Bu gerçekleşme olayı ona, mutluluğu isteklerinin gerçekleşmesi sanarak insanların her zaman düştükleri yanılgıyı anlatmıştı.”