Nursena
@berlyearlena
çok kullanılmış bir zamanın gözlerini kapattım.
30 Ağustos
18 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
ilgim azalmıştı. çevremdeki renkler, soluksuz çektiğim sigaramın dumanından farksızdı. bu durumdan kaçabileceğime olan inancımı kaybetmiştim ve bu ilk değildi. diğerlerinin aldığı tadı merak ediyordum. yüzlerindeki mutlulukla, sanki benim çözemediğim bir şeyleri çözmüş gibiydiler. bilmediğimi düşündüm. eksik kaldığımı.. sık sık düşünürdüm aslında.
Okur Takip Önerileri
belki de dedikleri gibi "kaçık"tım biraz ama içimde gerçek bir şeyler olduğuna dair bir duygu besliyordum.
inan bana; aramızdaki duvarları yıksam yıkarım şu an ama
baştan başlayamam.
hayatımın en pespaye günlerini yaşarken soluk renkli bir şehirde, çok tuhaf bir şekilde bu zamana ait olmadığımı fark ettim. sanki filmin en sıkıcı sahnesindeyim, sanki şarkının son on beş saniyesindeyim.
bir köyüm olsa da gitsem;
bir ağaç altı bulsam da otursam, bir uzaklaşsam, kaçsam, kaybolsam derdindeyim.
Yağmur
bugün yağmur bir kadın saçıdır; yeryüzüne dökülen, karanlık kokulu..
sen ki aşkta aldatıldın, yüreğin taş parçası.
öyle kolay bir sanat değildir uyumak.. onun uğruna bütün gün uyanık kalmak gerekir.
on earth we're briefly gorgeous.
+ what were you before you met me?
- i think i was drowning.
+ and what are you now?
- water.
Nursena tekrar paylaştı.
Kendi başının çaresine bakan bir kızın gözleri yumuşak ve kibar olamaz.
Sayfa 132 - İthaki Yayınları
Yüzyüzeyken konuşuruz
yorgun atların hep düşlediği kenti ben kurdum hayattayım, henüz yirmi yaşındayım. birkaçımız öldü ama heyecan var hâlâ. olgun göz kapaklarından düştüm, yine ayaktayım.