Acılar insanı daha güçlü kılar dediler;
Başladık herşeye eyvallah demeye.
Gidene, yorana, kırana..
Yerden yere vurana eyvallah dedik...
Ne çok alttan aldık her sözü...
Ne çok tahammül ettik...
Güçlü olalım derken;
Suçlu olduk...
Göz ardı edildik...
Velhasılkelâm;
Hüzne hüküm giydik...
Suratlarımızla beraber.
Yüreklerimizi de idam ettik.
Biz kendimize yazık ettik...
“Çünkü en zayıf olduğum yerden sınanmış, en hassas olduğum yerden vurulmuşum. Hangi yanımdan yara alsam o yanımdan ağrımışım. Taşıyamam zannettiklerimi taşımış, taşırım zannettiklerimin altında kalmışım. İçimdeki ummanı önce sızdırmış, sonra taşırmışım..”
/Nazan Bekiroğlu