Saat 01.05
Bir bayram gecesi nasıl kötü olur daha önce hiç yaşamadım.
Bu ilkti, ürktüm.
Öylece yardım bekler bakışlarla bakıyordu.
Kanadı kırılmış bir kuş kadar aciz vücudu yumru gibi serilmiş yatağa.
İnanması güçtü hepimiz için.
Ağladım, ağlıyorum galiba.
Uykuya dalacakken uyandırılıp o kötü haberi almak.
Korkuyorum.
Bir bayram gecesi nasıl kötü olur?
Ambulans'ın mavi ışığı gitmiyor gözümün önünden.
Koşarak anahtarı, parayı ve ehliyeti almam gerekiyor ama halin gözlerimin önünden gitmiyor.
Sanki nefes alamıyorum, bacaklarım kör düğüm gibi dolandı birbirine.
Birkaç saat, sayılı dakikalar öncesi beraber badem yiyorduk ya işte...
Beynim patlayacak gibi.
İyi olacaksın meleğim, gitmene izin vermeyeceğim.
Bekliyorum...
Sosyal medyada bayram kutlayanlar hariç zahmet edip akraba, mezar ziyareti yapan herkesin bayramı kutlu olsun. Beynim uyuştu her sene aynı zırvalık
Ben her şeyi anladım anlamasına da, kendime gerçekleri anlatmak çok zor. Beynim al bu gerçekler senin diyor, kalbim ise bu kadar acımasız olma der susar. Kalbim yanılıyordu acımasız olan beynim değildi.
Ve masalın sonunda aynen şunlar yazacaktı; " bir vardı ama biri yoktu. Bir de ölüme gitti diğeri hiçliğe. Biri susuz sonsuzlukta, diğeri veryansın etti ona kalan yalnızlıkta. Şimdi giden darmadağın, kalan hisli giden kırgın ve giden dönmeyecek kadar küskün...
"Ben hasta bir adamım, Hayır, bedenim değil ruhum hasta, beynim hasta. Bütün değerlerimi kaybettim sanki. Hiç bir şeyi umursamıyorum. Bir kaç ay önce gelseydin her şey çok farkı olurdu. Ama artık çok geç."