Komplike
@bieda
Kuyudan gelen sesi duyalım, bir susun da.*
Yaşama sanatı yalanlara inanmayı bilme sanatıdır.
"Yaşama sanatı, yalanlara inanmayı bilme sanatıdır" diyor Cesare Pevase.
"Bunun korkunç yanı, dogrunun ne olduğunu bilmemize karşın , bir yalanın yalan olduğunu hâlâ anlayabilmemizdir."
Göz göre göre , yalan olduğundan emin olduğun sözlere inanmaktır bazen yaşamak.
"Yalnız hüznü vardır, kalbi olanın."
Okur Takip Önerileri
Her yeni gün umuda doğuyor gözleriniz. Gözleriniz...
Ortadoğu oluyor gözleriniz. Kudüs'ü , Beyrut'u , Bağdat'ı emziren şefkatli ve bereketli bir anne oluyor.
Göçmen kuşların hüzünlü bakışları doluyor etrafa.Veda etmeye hazır, güleç yüzlü kuşların bakışları.
Şimdi ölümün kıyısına gelmişken dua etmeye başlamak bana çok hesaplı geliyor.Kendimi kötü hissediyorum.
Sanki ikiyüzlülük gibi anlıyor musun?
Vakit varlığın nefesidir.
Zamanın eceli geldiğinde varolan herşeyin de eceli gelir.
Bazen öyle sanıyor ki insan, eskisi gibi olabilir her şey...
Olmaz halbuki.
Olmaz.
Tüketip de geçtiğimiz onca şey eskisi gibi olamaz.
Ben sadece denemek istedim
Farkındayım olmayacağının.
Ben hala gözlerini bıraktığım yerde arıyorum
"Hem ben bir kez öldüm.
Bir kere daha ölürüm"*
Artık dünyanın neresinde bir çocuk ölürse orası Gazze'dir.
Her şeyi ama her şeyi unutsak.
Bu tarihin ve coğrafyanın ürettiği her bir kelimeyi, duyguyu , olayı , anıyı , hayali ,umudu , isyanı unutsak.
Sonra bir Neşet Ertaş türküsü dinlesek.
Yalnızca bir tane Neşet türküsü dinlesek.
Unuttuğumuz her şeyi yeniden hatırlayabiliriz.
Hatırlayabiliriz , evet.
O adam bizim sehrimize de gelse.
Bütün kirlerimizden arındırsa bizi. Rahman'ı anlatsa. Bizden hiçbir karşılık beklemeyen mübarek Elçi'yi ve dostlarını.
Haydar'ı Kerrar'ın cenklerini, Sıddık'ın geniş yüreğini, Hattab'ın oğlunun adaletini , Zinnureyn'in utanma duygusunu.
Koşarak gelse.
Biz tükenmeden, ruhumuzu tüketmeden önce gelse.
Biz her şeye, esirgeyen ve bağışlayan, çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan , hep esirgeyen ve hep bağışlayan Rabbin adıyla başlayan adamlarız Anna.
Sen adımını attığın andan itibaren Hira dinginliğine dönüşecek ortalık.
Tanrı bizimle de konuşur belki.
Başkasının ölümüne tanıklık etmenin zorluğu, gerçekte kendi ölümüne dair mutlak bir delille karşılaşmanın zorluğundan başka nedir?
Rabbimiz!
Her gün yönümüzü döndüğümüz şehrine, bu kez yüzümüzü sürmek için geliyoruz.
Sevgilinin yürüdüğü yolların tozu üzerimize değsin diye.
Bizi evine kabul et.