Ben bir derya denizim,
Bulmak isteyene sığ,istemeyene derin,
Bu bilinmezligim senin samimiyetinde gizli.
Belki biraz gizemli,
Birazda deli dolu, hırçın bir dalga,
Belkide göründügümün çok ötesindeyim,
Belkide sadece senin görebilecegin yerdeyim,
Bazen gulen bir yüzde,
Bazende efsunlu bakan gözlerde,
En cokda senin samimiyetinde gizliyim.
Nursel K.
Ve kuşkum ve korkum ve bilinmezliğim…
Başkaca bir şey yoktur
Varsa da anlayamam, bende hiçbirşey barınamaz.
Sayfa 436Kitabı okudu
Kocaman bir bilinmezliğim ben!
Sayfa 32Kitabı okudu
Bilinmezliğim (Kendi şiirim)
Korkularım var mesela,
Karanlıktan korkarım,
Kalabalık arasında yalnızlıktan korkarım,
Konuşacak çok insan var ama dinleyecek insan?
İşte dinleyecek insan lazımdı bana.
Gök gürültüsünden korkarım mesela.
Gök gürlerken yalnız olmaktan korkarım.
Hep yanındayım diyip gidenden korkarım.
En kötü anımda yanımda olmayanın varlığına ne hacet?
Sevmekten korkarım mesela, bağlanmaktan...
Çok mu korkağım ya da çok mu hassasım?
Bir türlü cevabını bulamadığım soru ya da sorun.
Geceleri odamda karanlıkta yalnız başıma otururken gelen düşüncelerden korkarım.
Sanarım ki uyursam geçecek,
Unutmak istercesine kapatırım gözlerimi,
Sanki düşünceler canlanır gibi beliriverir gözümde.
Bu sefer gürültü olsun, düşünmeyeyim diye şarkı açarım yüksek sesle.
Ama sanki her şarkıyı düşüncelerim seslendirir gibi daha çok korkup kapatırım şarkıyı.
Dizlerimi kendime doğru çekerim,
Çekerim ve başımı dizlerime yaslayıp göz yaşlarımın süzülüşüne eşlik eden hıçkırıklarımda bulurum kendimi.
Ne bir omuz var ne bir el,
Yaslandığım tek şey soğuk duvar.
~İrem