“çiçek. çiçek satıcılığıyla başlamışım serüvenlerime. iplere
dizili çiçekler ve çocuklar, gül kurusu. ama nasıl da
büyülüymüşüm o zamanlar, bir pericik yüzünden
bakılamazmış.
boş arsaları vardır yaz gecelerinde hafifsi
malta hummalarının. kış gecelerinde de sonsuz beberuhili
sanrıların haberleri. sonra taştan geçit. elli yaşlarında bir
cadının çekmecesinde yaşıyorum, çivilenmiş. -gerçekten,
yaşıyor muyum acaba? mevsimin ne olduğu bilinmiyor ve ben pek üşüyorum. gibi u”
Ece AYHAN