Akşam Şiiri, Behçet Necatigil
"Birden hatırlarsın,
O da seni - - birden bazan:
Nerde, ne yapar şimdi
Parlar bir özlem anılar arasından.
Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
Akşam. Bilmem bulur muyum
Yollara baksam?
Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün, bir yarım akşam.."
"Allah, der ki; kimi benden çok seversen onu senden alırım... ve ekler , o'nsuz yaşayamam deme, seni o'nsuz da yaşatırım... ve mevsimler geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur.. aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya işte.. olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.. düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.. en garibi de budur ya, öldüm der durur, yine de yaşarsın.
Celâleddin Rumi
Anlamlı ve güzel bir hikaye. Uzun bir hikaye.. Papatya ve yakamoz..
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Mona Roza
Mona Roza, siyah güller, ak güller
Geyvenin gülleri ve beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah, senin yüzünden kana batacak
Mona Roza siyah güller, ak güller
Ulur aya karşı kirli çakallar
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa
Hz.Hatice: Allah'ın Selam Gönderdiği Kadın
Rasûlullah Efendimiz Hira Mağarası’nda inzivâya çekildiği zamanlarda,gönderebileceği hizmetçileri olduğu hâlde Hz.Hatice annemiz Rasûlullah Efendimiz’e bizzat azık götürmüştür.Eşsiz sadâkatiyle; İslâm’ın en garip ve zayıf zamanındaki boykot yıllarında, bütün servetini,Allah ve Rasûl’ü için cömertçe harcayarak muhteşem bir fedakârlık ve îman cesareti sergilemiştir.
Öyle ki,Hatice annemizin fedakârlığına Cebrâil (as) bile hayran olmuştur.Nitekim vahiy meleği bir gün Rasûl-i Ekrem Efendimiz ile sohbet ederken, Hazret-i Hatice’nin elinde bir kap yemekle gelmekte olduğunu haber vermiş,sonra da şunları söylemiştir:
“–Hatice yanına geldiği zaman, ona Rabbinden ve benden selâm söyle! Onu, Cennet’te inciden yapılmış bir sarayla müjdele! Orada ne gürültü vardır ne de yorgunluk.”
(Buhârî, Menâkıbü’l-Ensâr, 20)
Allah Teâlâ Hazretleri’nin Cebrâil (as) ile gönderilen hususî selâmına mazhar olmak,bir kul için şereflerin en yücesidir.Hatice Vâlidemiz’in Allâh’ın hususî selâmına mazhar olmakla ulaştığı şeref,yaratılıştan beri acaba kaç kula nasîp olmuştur?Hz.Hatice(ra) ise bu ilâhî selâma şöyle mukâbele etmiştir:
💐 "Allahümme entesselam ve-minkesselam tebarekte ya zelcelal-i vel-ikram"
O (şanı yüce Allah Teâlâ) Selâm’ın kendisidir, selâm O’ndandır. Cebrâil’e de selâm olsun. Ey Allâh’ın Rasûlü! Allâh’ın selâmı, rahmeti ve bereketi Sen’in de üzerine olsun!”
Kaynak : osmannuritopbas.com/hazret-i-hatice...
Anneler gününü eskisi kadar sevmiyorum.
Ne garip yıllardir bize dayatılan bir günü kutluyoruz topluma istesekte istemesekte ayak uyduruyoruz. Oysa ki bugünü bir gün hepimiz uzulerek geciricez. Nice annesiz ve nice evlatsız olan insanların ahı var bu günde buruk bir gün olarak geçip gidiyor onlar için , insanın yarasını fena deliyor. Şuan sevdiklerim yanımda annem evlatlarım ama yarın meçhul...
O yüzden var oldukları her gün kıymet bilelim her günü doya doya yaşayalım. Anneler günüymüş diyip o gün değil her gün ariyip hal hatır soralım. Evlatlarımızın sağ iken sarıp sarmayalim yüzünüze güldüğü her günü cennet sayalım..
Ruhum öylesine eskimiş kırık yerinden
Artık ne dikiş tutar nede yamanır
Zaman yolculuğunda harap olmuş ömür
Geriye kalan da sanmam ki güldürür
İş işten çoktan geçmiş
Koca ömür dediğin üç beş gün imiş
Göz açıp kapanıncaya kadar gelip geçermiş.
Dokuz tahta altına girince anladım
Ne ahlar nede eyvahlar fayda etmez
Hayat böyle acıdır ağa paşa farketmez
Asıl gerçek böyledir asla değişmez
Toprağa karışınca anladım
Dünya handır sen bir garip yolcu
Yaşadığın kadar incitme kurdu kuşu
Kırma gönlü savur etrafa mutluluk aşı
Dikenlidir bu yollar unutma ey gönül
Papatya& Yakamoz [9-13]
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Birgün
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil
Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar
Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak
Dökülsün dudağından en umutlu şarkılar
Bil ki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız
Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse
Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız
Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse
Bil ki Seni Seviyorum 
Ümit Yaşar Oğuzcan
bir gün ölecek olmamın verdiği his çok garip, bir gün öleceğim ve her şeyi geride bırakacağım, yerini ve zamanını bilmiyorum, ayrılırken nasıl bir iz bırakabileceğim bunu çok merak ediyorum.
Canım Öğretmenime,
Nereden başlasam bilemiyorum. Ansızın geldi bize veda edişinin haberi... Arkadaşım bana yine başka bir öğretmenimin paylaştığı hikayeyi attı. Şöyle yazıyordu: "Canım arkadaşım, can dostum boşanma aşamasındaki eşi tarafından katledildi!" Kanım dondu. Sonra arkadaşıma "O fotoğraftaki Saadet hoca değil mi?" dedim. Arkadaşım