Günün şiiri #7
Hüseyin Nihal Atsız- Geri Gelen Mektup şiiri ve hikayesi..
Nihal Atsız’ın öğretmen olarak çalıştığı okula bir gün bir hanım öğretmen gelir. O zamana kadar kimseye bakmayan, kimseyle pek alakadar olmayan Atsız içeri giren o öğretmene ilk görüşte aşık olur. Evet kelimenin tam anlamıyla bu bir ilk görüşte aşktır. Ve aşık olduğu o meçhul hanım
İyi bayramlar 1K ailesi :)
Mesele
Bulunmaz
Eşi benzeri olmayan sevgiler aramak değildi
Veya uğruna ölmek
Mesele
Sevmekti
Yalnızca sevmek
Basit
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Esfeli safilin olan insanlar yığınından ne bekliyoruz ki ..
Bir ara kendi coğrafyasında kadının ne kadar değersiz olduğunu vurgulayan birileri vardı hatırladınız mı ?
Hatırladığınızı varsayıyorum. Peki bir kadının saçları uğruna dünyayı ayağa kaldıranları hatırladınız mı ?
Gazze'li kadınlar saçlarını savurmak isteseydi onların saçları da gündem olurdu muhtemelen ama onlar örtmeyi tercih ettiği için tec*v*ze uğrayıp öldürülmelerinde bir sakınca görülmedi!
Hiç denk geldiniz mi? Gazze'de ki kadınlarla alakalı tek bir şikayetleri oldu mu? Aynı hassasiyeti gösterdiler mi? Hatta çeyreğini ?
Nerede bu "kadın hakları" diye diye sokağa dökülenler? Nerede "bütün kadınlar özgürdür" naraları atanlar? Nerede sokaklara dökülüp bu uğurda yürüyüş yapanlar ?
Gazzeli kadınların feryatları arşı âla'yı titretti. Artık onlar için namuslarıyla bombalanarak ölmek bile bir lütuf..
Soruyorum;
İki asker tarafından koluna girilip sürüklenen kadınlar kadın mı değil? Yoksa yaşadıkları kadın haklarına aykırı mı değil ? Yoksa Gazzeli kadınlar batılı kadınların haklarına sahip mi değil ?
Necip Fazıl'ın seslenişiyle sesleniyorum tüm dünyaya; "Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?
Fatmanur Diş
Bir defa da silkelenip kendime gelemedim hiç bir zaman.İçimden hep parça parça uğurladım bir zamanlar uğruna deli olduklarımı.Gözüme uyku girmediği gecelerin sabahında zihnim de en az kalbim kadar kan revan içindeydi.Ölmek kolaydı da öldürmek acıtıyordu ruhumu.Ne kadar meraklı insan evladı birilerinin hayatından ölüyormuş gibi gitmeye ve kötü anılmaya.
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse…
Ey sen