Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Herkes kadeh kaldırıyor kaybettiklerine;
- Şerefe.
+ Neye içiyoruz ?
- Gidenlere.
+ Kim gitti ?
- Kimse kim.
+ Doğru ya herkesin bir gideni var demi?
- Bir de gönderdikleri...
+ ...
Bu kaçıncı yazdığım şiir bilmiyorum
Yazıp yazıp sildiğim hatırlamıyorum
Köşeme çekilmiş bekliyorum
Yalnızlığıma bir kadeh kaldırıyorum
Sensizliğe bir dem vuruyorum
Gözyaşlarıma arkadaş arıyorum
Belki dindirir diyorum
Sevmek nedir inandırır sanıyorum
Aşk nedir tattırır düşünüyorum
Ama hepsi hayal biliyorum
Geleceğin yok inanıyorum
Ben yine yazmaya devam ediyorum
Aşka yalnızlığa söylüyorum…
(ÖNER AKÇA)
Şiir olacağız, şarkı olacağız
Hissedecekler bizi bir mayıs akşamı
Sarhoş olacağız kadehler birleşince habersiz
Aşık olacağız acıya, kedere
Kavuşulan hasretin dallarında budaklandığımızda
Unutacağız.
Şuraya bir cümle koydum
Kırmızıya boyadım kenarlarını
Kadehler birleşince anlayacağız, saklı
Omuzlarımda kara gecenin hasretiyle dolaşırken
Kırmızıya büründüğüm aşkın yoluna düşerken
Kavuşacak kelimeler, hasretin sonu.
Aşık olacağız, kara gecenin
Ilık ılık esen rüzgârına.
Şuraya bir cümle koydum.
Kadeh kaldırdım kırmızısını.