Dünyada boğuşup vuruşmaktan başka bir şeyden zevk almayan, vücudunda yaradan, bereden parmak basacak yer bulunmayan bu hırçın, vahşi çocukta da bir kalp bulunduğunu kimse tahmin edemezdi. Benim istediğim de zaten buydu
Dünyada aşk denilen şeyi tanımamaya mahkûmdum. Bu gülünç ve melûn maske ile örtülü adamı hiç bir kadın sevemezdi. Sonra fazla mağrurdum. Aşk sadakası da dilenemezdim. Binaenaleyh, kadının ve aşkın uzlaşmaz bir düşmanı vaziyetinde yaşamaya mecburdum.
Ruh yalnızlığı denilen korkunç hastalıktan sen beni kurtarıyordun.
Sen, çirkinliğin ne olduğunu anlamadan yaşadın, anlamadan öldün. Homongolos, bu derdin ezelî âşinasıdır. Kimse hakikati onun kadar acı tecrübelerle görüp anlamamıştır.
Sen, kız çocukları gibi nazlı, çekingen, korkak bir gençtin Necdet. Fakat seviyordun, Aşk, insanı her şekle soktuğu gibi, kahraman da yapar.
Öğretim ve Eğitim
Çağımızın üstün düşüncelerinin ilk sırasında şu fikir bulunuyor: Eğitim ve öğretimden beklenen sonuç, insanları iyileştirmek ve hatta eşit kılmaktır. Sürekli tekrar edilen bu iddia, sonunda demokrasinin en sarsılmaz bir inancı haline gelmiştir. Bir zamanlar kilisenin dogmalarına dokunmak ne kadar tehlikeli idiyse, bugün de bu inanca dokunmak o
Kadınların, erkeklere karşı yaptığı en önemli utandırmalardan biridir;
"Geçmişte bir kaltak tarafından yakıldığın için acı çekiyorsun ve kadın
düşmanı ideolojin sadece öç alma yöntemin."
Sayfa 286Kitabı okudu
Ölüm, öyle bir şey ki, insanı en büyük düşmanlarıyla barıştırıyor.
Biliyorsunuz ki kibar meclislerden, bahusus kadınlı meclislerden daima uzak kalmış kaba saba bir kır adamıyım, dedi; benim kusuruma bakılır mi Sâra Hanım?..
Ben, hiç bir zaman bu iptidaî sadelikle kalbimi kimseye açmamıştım; verememiştim.