... Her defasında içinde bulunduğum ruhsal duruma göre, en kötü ve en mutlu ihtimallerin hayalini kurmuştum. Deyiş yerindeyse eğer, her şey hayal edilmişti; karamsar anlarımda kafamda beni geri çevireceğini, çok önemsiz, çok çirkin, çok ısrarlı olduğum için benden nefret edeceğini canlandırmıştım. Senin hoşnutsuzluğunun, soğukluğunun, umursamazlığının olası bütün şıklarını, evet, bunların hepsini tutkulu vizyonların kalıbında kafamdan geçirmiştim ama bunların içinden birini, tek bir tanesini, en korkuncunu, yani benim varlığımı hiçbir biçimde fark etmeyeceğin ihtimalini en karanlık ruh hallerimde, aşağılık kompleksimin en uç noktalarında bile göze almaya cesaret edememiştim.
Ama sonuçta zaman her şeyin ilacı, alınan yaşın da tüm duygular üzerinde özel ve hafifleştirici bir etkisi var. Ölümün yaklaştığını hissettikçe, ölümün gölgesi yolunuzun üzerine simsiyah düştükçe, olaylar gözünüze eskisi gibi batmıyor, derin duygularınıza artık aynı şekilde seslenmiyor, tehlikeli gücünden çok şey kaybettiriyor.
Sayfa 69Kitabı okudu
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126,9bin okunma
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126,9bin okunma
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126,9bin okunma
Ayaklarının altında bir uçurum açıldığını hisseden biri gibi tutunmuştu bana.
Tuhaf bir şekilde uyuşmuş bu insan ne beni ne de içimdeki kadını gördü...
Kendini tamamıyla kaptırmış hali bir akşam öncesinden daha korkunç, daha feciydi, çünkü onun yaptığı her hareket benim içimde altın zemin üstündeymiş gibi parlayan ve saflıkla içime aldığım öbür resmi öldürüyordu.
Tumturaklı bir ifadeyle ruh, akıl, duygu, acı dediğimiz şeyin ne kadar zayıf, zavallı ve kaygan bir öz olduğunu yeniden dehşetle seziyorum, çünkü bunların hepsi aşırı dozda olsalar bile ıstırap çeken insanı, acılar içindeki bedeni paramparça etmeye yetmiyor, insan düşüp ölmek, yıldırım çarpmış bir ağaç gibi yere yıkılmak yerine, bunun gibi saatleri kanı damarlarında dolaşmaya devam ederken atlatıyor.
Yaşlanmak, artık geçmişten korkmamaktan başka nedir ki.
Bu yüzden sık sık kumarhaneye gittim. Kendi içimdeki sular böyle durgunken başkalarının yüzlerinde sevinç ya da telaşın huzursuz dalgalanmalarını görmek beni kışkırtıyordu. Ayrıca benim kocam da, aşırıya kaçmadan ara sıra kumarhanelere giderdi, ben de kasıtlı olmayan bir bağlılıkla onun eski alışkanlıklarını sadakatle sürdürüyordum. İşte, bütün kumarlardan daha heyecan verici olan ve kaderimi yıllarca alt üst eden o yirmi dört saat orada başladı.
Minnet ifadesi insanlarda çok nadir görülen bir şeydir, özellikle de minnet duygusu büyük olanlar duygularını açığa vuracak ifadeye bulamazlar; şaşkın şaşkın susarlar, utanırlar, zaman zaman da duygularını saklamak için yüzlerini asarlar.
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126,9bin okunma
Hiçbir heykeltıraş, hiçbir şair, ne Michelangelo ne de Dante, son ümitsizliğin jestlerini, kendini sağanak halinde yağan yağmura teslim etmiş, kendini korumak için parmağını bile oynatamayacak kadar kayıtsız ve yorgun olan bu yaşayan insan kadar güzel hissetmemi sağlayamazdı.
Sayfa 32Kitabı okudu