Bir Özeleştiri Girişimi
O Satir'deki (yarı insan yarı keçi olan kır tanrısı: çevirenin notu) tanrı ile keçinin karışımı neye işaret ediyordu? Hangi özdeneyim, hangi 《baskı》 Greklere, Dionysoscu sefihi ve ilkel insanı bir Satir olarak düşündürdü? Ve trajik koronun kökenine gelince de: Belki de, Grek bedeninin gençleştiği ve Grek ruhunun yaşama sevinciyle dolup taştığı çağlarda mahalli esrimeler bulunuyordu. Bütün toplulukları, bütün kült sistemleri hayâller ve halüsinasyonlar etkisi altına almıştı.
Sayfa 27 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
Sorulması gereken temel soru Greklerin acıyla ilişkileri, hassasiyet dereceleri - bu ilişki hâlâ varlığını sürdürüyor mu? Yoksa yön mü değiştirdi? Soru, güzelliğe karşı, festivallere, şenliklere, yeni kültürlere karşı duydukları durmaksızın artan özlem, yoksunluktan, mahrumiyetlerden, melankoliden, acılardan mı ileri geliyor? Zira bunun doğru olduğunu kabul etsek bile -zaten Perikles de (yoksa Thucydides'miydi?) Büyük Cenaze Bildirisi'nde aynı şeyi imâ etmişti:
Sayfa 26 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
Schopenhauer'ın tragedi üzerine görüşleri gerçekte nasıldı? 《Welt als Willeund Vorstellung'un ikinci cildinin 495. sayfasında dediği gibi, tragediyi bütünüyle, tek bir sıçrayışla yükseğe çıkaran şey, bizim, dünyanın, hayatın bizi tatmin etmeye yeterli olmadığını ve dolayısıyla bizim sevgimizi hak etmediği duygusunu uyandırmasıdır. Trajik ruh buradadır: Dolayısıyla, bu da bizi tevekkülle götürür.
Sayfa 30 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
İşte bu kitabın bütün bu ağır sorulara cevap aramayı kendine görev edindiğini görmekteyiz ama bu arada, bütün ağır sorular içinde en ağırını eklemeyi de unutmayalım! Yaşamın gözlükleri ardından bakacak olursak, ahlâkın anlamı nedir?
Sayfa 27 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
Peki nasıl adlandırmalıyım onu? Bir dilbilimci ve kelime adamı olarak, hür ve özgür irademle -kim, onun için doğru adın Deccal olduğundan emin olabilir?- bir Yunan tanrısının adıyla vaftiz ediyorum. Ona Dionysoscu adını veriyorum.
Sayfa 29 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
《Dünya》dan nefret, duyguların lanetlenmesi, güzelliğe ve şehvete karşı korku, bir başka dünya fikri, bu dünyayı daha fazla karalamak niyetiyle ortaya atılmış, aslında Hiçliğe, sona, mezara, karşı duyulan özlemdir.
Sayfa 29 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
Böylesi bir düşünce ve değer yargıları sistemi de, eğer gerçekse sanata düşman olmak zorundadır. Ben, yaşama düşman olan şeyin, kindar, intikamcı yaşam karşıtı istemini sık sık yaşadım: Zira yaşamın bütünü, görünüşe, sanata, yanılsamaya, görüşlere, perspektif olma gerekliliğine ve yanılgıya dayanır.
Sayfa 29 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
Burada her ne olursa olsun, - zira merak da tiksinti kadar çok şey öğretir insana - tuhaf bir sestir konuşmakta olan; kendisini bir bilginin pelerini altında , hatta Wagnercilerin kötü davranışlarına karşı saklamakta olan, hâlâ 《bilinmeyen bir Tanrı》nın havarisi, tuhaf bir ruh var burada.
Sayfa 26 - Oda Yayınları
Bir Özeleştiri Girişimi
Fakat benim pek sevgili efendim, eğer sizin kitabınız bir romantizm taraftarı değilse nedir Tanrı aşkına? Şimdiye, 《gerçekliğe》, 《 modern fikirlere》 karşı duyulan derin nefret, sizin sanatçı-metafiziğinizde yapıldığından daha ileriye atılabilir mi? 《Şimdi》den ziyade, hiçbir şeye mi yoksa şeytana mı inanmayı tercih edecek. Sizin bütün bu, müzik aşkınız ve işitsel cazibeniz, yok etme zevkiniz ve bütün gazabınız değil mi, 《şimdi》 olan her şeye karşı çıkmaktaki çılgın kararlılığınız pratik hiççilikten ve 《 Hiçbir şeyin doğru olmamasındansa sizin haklı olmanızdansa, sizin gerçeğinizin açığa çıkmak zorunda olmasındansa, bırakın hiçbir şey doğru olmasın!》 demekten çok da uzak olmayan isteminizin altında gürüldeyen? Ne diyorsunuz? 1850'lerin kötümserlik maskesi altında 1830'ların en hakiki romantik itirafı değil mi bu? Ama bildiğimiz o romantik son gelsin bir an önce - kopuş, çöküş, o eski inanca, eski Tanrıya geri dönüş ve secde...
Sayfa 31 - Oda Yayınları