Öğretmenim...
Bu şiiri okuduğum lisede bir öğretmenler günü öncesinde yazmıştım.
17 yaşımdaydım. Yine aynı yıl ödül aldı. Bizler öğretmenlerimizi hep candan sevdik.
Her fırsatta da söylerim. Öğretmenler uygar bir toplum kırmızı çizgisidir.
Bizimde öyle olmalı... İyi ki varsınız...
*******************************************
Tebeşir tozlarından uzandı sana ellerim
Kitabın kokusunda sarıldın çocukluğuma
Gül demeti sözcükleri sen çoğalttın hep içimde
Mavi yazdı karakalemim
Bilmediğim ama hissettiğim dünyayı
İlk seninle öğrendim
Seninle tanıdım
Siyahla, beyazı
Gökkuşağından renklerim
Kelimeler dolusu kırlarım oldu
Işığı, aydınlığı oldun gelecek günlerimin
İlk seninle tutundum hayata
Seninle uzandı ellerim öğrettiğin dünyaya
Çoğaldım hece hece
Ve kelime kelime
Dokununca sesin sesime
Büyüdü içimde umutlar
Sonsuz rehberim, öğretmenim…
Uğur Üstündağ
Öncesinde yenidendim, sonrasında eskidendim.
Geldim gördüm betikleri, anladım bir nedendim.
Bir oyunda üşüdüm, bir oyunda terledim.
Birine merdivendim, öbürüne gidendim.
On iki yıl öncesinde yazılan bir satır
Yarım kalan bir hayal
Yarım kalan bir sevinç
Yarım kalan bir his
Yarım kalan çok şey
Tam olan bir vicdanla
Elinde ne var diye bakıp duran aklıyla
Bir şarkı mırıldandınır
Hüzünle karışık
Umut tınısı içindeki çocuğa...
E.T
“Gel, birlikte gidelim, bir deniz kenarı olalım” diyordum.
O, yaşamı boyunca hiç denize girmediğini, güneşte gövdesini yakmadığını yazıyordu.
“Gel” diyordum. “Bizi bir deniz bilir. Bir deniz bizi olduğumuz gibiliğimizle sarar, bağrına basar.”
Gelmedi..." diyordu Cavit Kürnek. Çünkü Arkadaş:
"BEN
yüzmeyi bilmem.
denizi sevmem, çünkü yüzmeyi bilmem.
bacaklarımı hiç mayo giyip güneşte yakmadım.
ben mayo giymedim hiç." diyordu. Sonrasında, tartışmalar, suçlamalar, kırgınlıklar ve kesilen arkadaşlık.
Kürnek, 5 yıl önce bir Şubat gününde ayrıldı aramızdan. Tüm o kırgınlıkları, hataları, yanlışlıkları dünyada bırakarak gitti Arkadaşın yanına, elinde bir deste umut çiçeğiyle.
Sina Akyol, Arkadaş'la, 1970 yılının Nisan ayında tanışmış. Ankara' da... Kızılay'a doğru giderken, bir şiir gecesi çıkışında... Aralarındaki bazı farklılıklar, farklılaşmalar olsa da, Arkadaş'ın son zamanlarında araları biraz açılsa da, yine de devam eden bir arkadaşlık.
"Ankara'da, Zafer Çarşısında gördüm Arkadaş'ı.
Arkadaşlarıyla birlikte, oturmuş çay içiyordu.
Uzaktan selâmlaştık.
Nasıl olsa yarın bilemedin öbür gün... yakından
selamlaşırdık (!)
Olmadı. Selâmlaşamadık." Yarın, belki öbür gün... Ama sonra ölüm. En az yaşam kadar gerçek ölüm, Akyol'u da, yine bir Şubat günü, aldı bizden.
İki dostundan çok daha öncesinde, 1973 yılının bugününde, Arkadaş Zekai Özger hayata gözlerini yumdu. Yaşasa 76 yaşında bir ihtiyar olacaktı. Olamadı. Sonsuzluğunun 51. yılında, sakalsız oğlanı, büyük bir saygı ve derin bir sevgiyle hatırlıyoruz.
Ahmet Ünal
@Bloodyking
·21 Ağustos 2021 20:05
Ankara'da, Zafer Çarşısında gördüm Arkadaş'ı.
Arkadaşlarıyla birlikte, oturmuş çay içiyordu.
Uzaktan selâmlaştık.
Nasıl olsa yarın bilemedin öbür gün... yakından
selamlaşırdık (!)
Olmadı. Selâmlaşamadık.
En son, morgda gördüm onu.
Tabutunun içinde...
Alnındaki izleri sorduğumda, yapılan otopsinin
izleri olduğunu söylediler.
......................
73 yılının 9 Mayıs günü uğurladık Arkadaş’ı.
Üstüne çiçek ve toprak attık.
Ve bir süre, inanamadan yaşadık ölümüne.
......................
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
İLKBAHAR ÖNCESİNDE KARAMSAR VE İYİMSER DÜŞÜNCELER
Uzun, kirli, sarı
Bir sözcüğün parmakları
Sözcüklerin de
Yazgıları var
Ne kötü
Ölüm sözcüğü olmaya tutsaklanmak
Sayfa 167
Arada
Güz güneşi benzeşiyor bahar güneşiyle
Biri kışa girerken biri kıştan çıkarken
Biri yeni bir aşk öncesinde bir kederden sonra
Biri biten bir aşktan sonra kedere girerken
Sayfa 140
Sinema Bir Şiir Olsaydı O, En İyi Şairlerden Biri Olurdu!
Asla kaçırmamanız gereken Andrey Tarkovski filmleri
1-) SİLİNDİR VE KEMAN
Silindir ve Keman, Andrei Tarkovsky'nin 1960 yılında Sinema Enstitüsü'nü bitirmek için çektiği 45 dakikalık mezuniyet filmi. Film bir işçiyle kemana yeteneği olan bir çocuk arasındaki ilişkiyi anlatır. Tarkovsky'nin Ivan'ın Çocukluğu (film) Ivan'ın
Öncesinde hem azmış hem çokmuşum
Sonrasında bir varmış, bir yokmuşum.
Sayfa 308Kitabı okudu
Beni hiç anlamadın, anlamayacaksın.
Aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
Senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
Senin gitmeyen korkuların var;
benim bitmeyen duygularım.
Senin uzun kahvaltıların var;
benimse yetmeyen uykularım.
Sen bir ömür sonrasında yaşıyorsun;
ben bir saat öncesinde.
Sen hayata koşuyorsun,
ben hayatın gölgesinde.
Öyle ki, bir adım mesafe bile
bazen gurbet oluyor işte...
-Ahmet Çabuk
Bir şey kaldı gecelerden birinde
Senden.
Öncesinde bilinmemiş bir şey,
Silinmez bir ses gibi giden…
Kelimelerden büyük, kelimelerin içinde,
Bir şey kaldı senden
Yaşamalar'ın arasında kaçamaklı.
Veriliş rengi başka, alınış rengi başka…
Söylemeye vakit kalmadan
Dudakların altına bırakılmış bir şey.
Karanlıkların tam ortasında bir kırmızı nokta…
Gözlerce pırıl pırıl, ellerce saklı.
Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,
Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz…
Seninle dolu, seninle sensiz bir şey…
Arandıkça bulunmamış yıllar yılı,
Bulundukça aramaklı.
Özdemir Asaf
1980 sonrasında, darbecilerin arka bahçesi ve destekçilerince iddia edilen özgür ve liberal yaşam biçimi, o kısa zaman dilimi içinde şiiri de metalaştırmaya başladı. Taştan yağ çıkarmayı bilen kapitalizm ve medya, şiir ve şairden bir rant sağlamanın yolunu buldu. Televizyonlar, radyolar, reklam magazinleri, gazeteler boy boy resimler ve albenili sunumlarla şair ve şiirleri pazarladılar. Müzik eşliginde şiir dinletileri, şiir klipleri, şiir kaset ve CD'leri, şiir saatleri gibi- şiire ve şaire yakışmayan- uygulamalar, metalaşma ve metalaştırma sürecini hızlandırdı. Buna bir'meta furyası’ desek yanlış olmaz, üstelik 1980 öncesinde edebiyat, şiir ya da sanatin hiçbir dalında, hiçbir ölçüde görülmemiş türden... Böyle olunca da, binlerce kötü şiir ortalığı kaplamış oldu. Az okunan iyi şiire, en azından o süreç içinde, yaşamını marjinal olarak sürdürme seçeneği kaldı. (Zaten iyi şiir, 'toplumsal bellek ve zaman'la yerini bulan ve bir kenarda elmas gibi bekleyen şiir degil midir?)
Sayfa 24 - 12 Eylül ve ‘80’ Sonrası ŞiirKitabı okudu
Caiz Yalanlar
Öncesinde hem azmış hem çokmuşum
Sonrasında bir varmış, bir yokmuşum
Sayfa 53 - Timaş Yayın GrubuKitabı okudu
