Her üniversiteli öğrencinin yaşadığı otogardan büyük bir adam ol bakışlarıyla uğurlanmam! Otobüsün camından dışarıya bakarken, “Büyük adam olacağım ama ben daha çok küçüğüm, nasıl olacağım? Nasıl yapacağım?” düşüncesiyle biraz tebessüm biraz burukluk ile el sallayışım.
Sayfa 15 - KDY YayıncılıkKitabı okudu
“İçten bir tebessüm soluk benizlere renk,minicik sevgi dolu bir dokunuş ölmek üzere olan ruhlara can veriyor.
Biraz ilgi,biraz sevgi;işte yaşama sevinci…”
Sayfa 246Kitabı okudu
Bence insan başına gelenleri alaya almalı biraz mizaha sığınmak zorundayız kimseyi aşağılamadan, çekilen acılarada saygı duyarak daha fazla dibe batmamak için olup bitenlerden gülüp geçebileceğimiz, en azından tebessüm edebileceğimiz hatıralar çıkarmalıyız.
yüzleşmek
Mutlaka bir sürü hüzünle ve olumsuzluklarla karşılaşmışız. Hatta daha acısını da görmüşüz. Ama unuttuğumuz bir gerçeklik daha var. Acaba bizim için geçerli olan bu durum karşısında karşımızdaki insanlara olan yaklaşımlarımız nasıl? Hadi kendi açımızdan bakalım: Bizler ne kadar dürüst ve güvenilir bireyleriz. Sır tutmayı, güven vermeyi, insanlarımızı mutlu etmeyi ne kadar başarabiliyoruz? Evet her birimizin içinde birer burukluk vardır. Ama birlikte bunu neden aşamıyoruz. O samimiyeti, o içtenliği neden kazanamıyoruz? Neden insanlarımızın da ağır birer yüklerini olduğunu unutuyoruz. Ve sadece herkesin bize güzelce yaklaşması gerektiği beklentisi içerisine girerken bu beklentiyi neden insanlarımıza sunmuyoruz. Samimiyetle alıp veremediğiz nedir sizce? Herkesten bizi mutlu etmelerini beklerken, insanlarımıza birer tebessüm gösterememek samimiyetimizi sorgulamamızı gerektirmez mi? Ne kadar kabul edersiniz bilmiyorum. Sevgi ve samimiyette biraz karşılık bekliyor gibi...
Hayat ne kadar acıda zorda olsa yaşamaya değer
Biraz tevazu , biraz samimiyet , biraz tebessüm
Kimseyi inciltmez .
Vedalar çok zordur çocuk.Hayat yaşayanlar için birkaç tebessüm, biraz acı ve ürpertilerin kendisidir aslında..
Biraz haz, biraz kaos, ıstırap ve kesin vedadan ibarettir her şey..
