Narin Topaloğlu
@birsincapinicsesi
ig | sincapingunluguu
Hfl
Hatay
2 Ekim
66 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Gökyüzü ne aşağıdadır ne yukarıda. Hem üstümüzde bizim, hem altımızdadır."
"Önemli olan size yalnızlığınızı duyurmaması."
"Yalnız olmamızı isterler Senyor Montero, çünkü ermiş olmak için yalnızlığın gerekli olduğunu sanırlar, bilmezler ki yalnızlıkta günah eğilimi daha fazla olur."
Birdenbire ortaya çıktı, sessizce, duyulamayan ama gerçek olan sesler bile çıkarmadan çıktı ortaya çünkü bu duyulamayan gürültüler, sessizlikten de güçlüdür, çünkü hemen anımsanır bu sesler.
Okur Takip Önerileri
68 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
O gün sona ermeden kendisinin de bu hale gelme ihtimali vardı! Hayat böyleydi işte! Ne kadar boş, ne kadar kısaydı... Sadece hayattakilerin canı acırdı. Öldükten sonra acı duyulmazdı. Ölmek, uyumak demekti. Durmak, istirahat etmekti. O halde neden ölmeye razı olmuyordu?
58 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
4 günde okudu
yalnızdı ama kaybolmuş değildi.
ölümü sükânetle karşılama düşüncesini kafasında ölçüp tarttı.
Kibritler elini yaksa ne olurdu ki? Yanmış eller, ölü ellerden daha iyiydi. Hatta elsiz kalmak bile ölmekten iyiydi.
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
...içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar.
Bir anda her şeyi görmeye başladım, artık hiçbir şey sıradan değil benim için.
Daha iyi bir insan olduğumu iddia edecek cesaretim yok elbette, ama daha mutlu bir insan olduğumu biliyorum, çünkü o buz gibi donuk hayatım için yeni bir anlam buldum, yaşamın kendisinden başka bir sözcükle açıklayamayacağım bir anlam.
Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.
Her şeyi sanki sadece benim için varmış gibi algılıyor, her şeyle yeniden coşkuyla bütünleştiğimi hissediyordum. Etrafımı saran karanlık ağaçlar bana fısıldıyordu ve ben onları seviyordum. Yıldızlar yukarıda pırıldıyor ve ben onların aydınlık selamlarını soluyordum. Bir yerlerde söylenen şarkıları işitiyor ve benim için söylendiklerini düşünüyordum. Yüreğimdeki kabuğu kırdıktan sonra bir anda her şey benim olmuştu, kendimi bırakmamın, kendimi armağan etmemin sevinci içimde kabarıyordu. Birilerini sevindirmenin ve bundan sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyordum: İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu.