İyi geceler......
Duymadığım seslerle uçuyor şimdi kuşlar
Ellerimden tutuyor sıra dağlar ve taşlar
Son bir titreyiş kaldı karanlıkta, uyanmak
Kül olmadan vuslatın kapısına dayanmak
Belki bir yol bulunur kırılan aynalarda
Bahçıvan handân olur bu ebedî baharda
Dumanlı ayinleri bitti evin, sokağın
Geldiğini söylüyor hayat yeni bir çağın
Yeni bir sonsuzluğa açılan pencereler
Söyleyin, o mihrimah muammadan ne haber
Ey eski çığlıklarım ne haber, nerdesiniz
Şimdi yalnızlığa mı gömülüyor sesiniz
Yıkıldı zindanlarım, dehlizlerim, mahzenim
Güllerim son yangında açıyor şimdi benim
Nurullah Genç
Bunun nedeni, Türk aydını, gene sensin! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca, yüzyıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun.
Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı, aydınlatamadın. Bir vücudu vardı, besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı! İşletemedin. Onu hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti. Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin. Ne ektin ki, ne biçeceksin? Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi? Tabii ayaklarına batacak. İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun. Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun. Sana ıstırap veren bu şey, senin kendi eserindir, senin kendi eserindir.
Kehribar Ateşi...
“Karnımıza düştüğünüz an sizi canımızla, kanımızla besler, yoktan var olmanızı sağlarız. Kucağımıza geldiğinizde kopartırlar o bağı, her şey bitti sanırsınız. Ancak bilmezsiniz yüce Mevla o bağın olduğu yerden iz bırakır bedeninizde. Evlatlara annelerini hatırlatır o iz. Anne ile evladı arasında her şey göbek bağıyla başlar, yürek bağıyla devam eder.”
Ve bitti .
Ne biliyorsa anlattı.
Neden korkuyorsa teker teker saydı.
Neyi hayal ediyorsa fısıldadı.
Neyi unuttuysa hatırladı.
Ne rüya gördüyse ondan söz etti.
Dudaklarını kulağıma getirdi ve fısıldadı.
“Artık yüzmeyi bırakabilirsin Lily. En sonunda kıyıya ulaştık.”
Sayfa 369 - Epsilon - Atlas CorriganKitabı okudu
