''kendimi Hz. Meryem’in Pulbiber Şubesi gibi hissediyordum. tüm zamanlarım kanatlanıp uçuyordu. rahmin kadar konuş diyorlardı bana. hamile kalıyordum oysa durmadan roman kahramanlarından.''
Büyüyordum,büyüdüğümden enimdim,biliyordum .
Kendimi elimde ekşi bir elma gibi atıp tutuyordum.
Havaya atıp yakalıyordum
Aramızdan geçen zamandı,biliyorum kanatları vardı.
Kimbilir bu gidişin dönüşü olacak mıydı ?