bizi; ne, nasıl tüketti ki?
Hayat sanki kendimi mecbur ettiğim ve kendimi ruhsal olarak bağlamamak için özel çaba harcadığım işlerden ibaret.
ah ne çok özledim seni,
bir bilsen ah, bir görsen.
sonbaharlarım gelir,
o yaprak hiç düşmez.
hepsi bitti, hepsi bitti...
hepsi kaybolan günlerdi.
bir yalnız sen, bir yalnız ben,
bizi ne nasıl tüketti ki.
belki unuturuz onu,
rüm kasımdan kalma çiçekler gibi.
arasına koyarız şarkı yazdığımız,
kırık hayaller saklı defterin.
belki de saklarız onu,
kalbimizde bir delik açar gibi.
belki denize ulaşır, içimizdeki nehirler bir gün,
yine yazı bekleriz...
