OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Öyle hastalar var ki, babası ölmüş, annesi, en az yetmiş yaşında. Artık bırakın evladına bakmayı, kendine bile bakamayacak durumda.
Tek endişeleri bizden sonra ne olacak.
Evet maalesef çok acı bir gerçek.
Bir tanıdığım anne yetmiş üç yaşında, iki evladı da hasta. Biri kız, biri erkek. Anne şeker ve tansiyon hastası. Tek üzüntüsü; "ben
Ey cesur kahramanlar;
Ben Şehit Jandarma Uzman Çavuş Muzaffer Karaca'nın kızı Bengisu Nisa Karaca. Çorum Özel Pınar Kolejinde 9. sınıf öğrencisiyim. Babam sayesinde bu durumlara, bu başarıya ve bu yerlere kadar geldim. 9 yıl oldu, ulu çınarımın özlemi içinde yanıp tutuşmam. Haberlerde her Mardin ya da Nusaybin adını duysam sanki babamın adı tekrar söylenecekmiş gibi kahroluyorum. Bu her şehit haberi için geçerli. Sanırım hala kabullenemedim. Alışamadım, alışmayacağım…
Bu vatanın kahraman evlatları, sadece ailemiz değil 70 milyon insan sizleri seviyor ve sizlerle gurur duyuyor. Bunu hiçbir zaman unutmayın. Bu yaptığınız kutsal görev bizim geceleri rahat uyumamızı sağlıyor. Hakkınızı helal edin bizlere cesur kahramanlarım. Aklınız ne eşinizde ne çocuklarınızda nede ailenizde kalsın. Bu kutsal görevi yaparak 70 milyondan oluşan bu kocaman aileyi koruyorsunuz. Bu vatan ve şanlı ecdadın torunları sizlerle gurur duyuyor. Yüce önder Mustafa Kemal Atatürk'ün övgüyle, minnetle ve sevgiyle bahsettiği askerler yani sizler ve bizler ayrılmaz bir bütün olarak kanımızın son damlasına kadar bu vatanı müdafaa etmeye devam edeceğiz. Siz silahlarınızla, bizler ise kalemlerimizle...
Sizler sakın üzülmeyin, o asil gözyaşlarınızı akıtmayın. Sizler belki gözlerinin önünde komutanınız, askerleriniz ya da kardeşleriniz şehit düşmüştür ama sizler göğsünüzü gere gere hayatınızı devam ettirerek yaşayın fakat yaşadığınız için onlara ve Allah'a şükredin. Bende ağlıyorum, özlüyorum ama asla üzülmüyorum çünkü babam ve diğer cesur kahramanlar bizleri en üst mertebede bekliyor olacaklar.
BENGİSU NİSA KARACA/ŞEHİT KIZI
Bizim dinimiz, akla en uygun ve en doğal bir dindir. Ve ancak bu nedenledir ki son din olmuştur. Bir dinin doğal olması için akla, tekniğe, bilime ve mantığa uyması gereklidir. Bizim dinimiz bunlara tamamen uygundur. Müslümanların toplumsal yaşamında, hiç kimsenin özel bir sınıf halinde varlığını korumaya hakkı yoktur. Kendilerinde böyle bir hak görenler, dinî emirlere uygun harekette bulunmuş olmazlar. Bizde ruhbanlık yoktur, hepimiz eşitiz ve dinimizin kurallarını eşit olarak öğrenmek zorundayız. Her birey dinini, din duygusunu, imanını öğrenmek için bir yere muhtaçtır; orası da Okuldur. 1923 Mustafa Kemal Atatürk
Yakın Tarihin Gerçekleri / İlber Ortaylı
BİZİM ÇOCUKLAR NEDEN OKUMAZ?
Okumayan bir toplumuz, sanatçımız, teknokratımız,
bürokratımız, hekimimiz, yargıcımız, öğretmenimiz, işadamımız,
askerimiz, sivilimiz, dahası bilginlerimiz ve de
maalesef öğrencilerimiz hep az okuyor. Üniversitede önerdiğim
en kısa makaleleri bile öğrenci çoğunluğu tarafından
pek iltifat görmediğini
Hani bundan yirmi yıl önce biri sorsa,öğretmen olmak ister miydin,kesinlikle hayır derdim.Hele sınıf öğretmenliği,aklımın ucundan geçmezdi.Yani çok da isteyerek başlamadım bu mesleğe. Yanlış anlaşılmasın beş nesil öğretmen bir aileden geldiğimden saygım sonsuzdu ama hayallerimde başka meslekler vardı.
Sonra kader bu ya, aile geleneği sürdü eğitim camiasının bir neferi olduk biz de... Bazen oflanıyorum, bazen ah keşkeler sıralanıyor boğazıma ama sonra düşünüyorum..
Hangi meslekte böylesi koşulsuz bir sevgi ile kucaklanır bir insan?
Ufacık bir söz ile bir hayat, başka hangi meslekte değiştirilebilir?
Başka hangi meslekte bir elin avcunun içinde titremesi, güvenle gözlerine bakılması,ağzından çıkan her kelamını doğru sayılması hissedilebilir?
Öyle saf ve temiz yüreklerle başka nerede karşılaşılabilir?
Siz, bilir misiniz çantasındaki tek beslenme elma iken onu gönülden size sunan küçücük ellerin büyüklüğünü?
Bilir misiniz ne giymiş olursanız olun, yine çok güzelsiniz denilirken ki dürüstlüğü?
Daha iş yerinizin kapısında göründüğünüz anda kollarını açarak size koşan oldu mu?
Siz hiç iğrenmeden bir müşterinizin burnunu siler misiniz ya da ağzının kenarlarında kalan yemek artıklarını,eğilip açılan ayakkabı bağcıklarını bağladınız mı hiç,terlemiş diye sırtına peçeteler doldurdunuz mu? Komik geldi değil mi? Bize alışıldık.. Sıradan..
Kim, hangi BÜYÜK ADAMLAR(!),bizim için ne düşünürse düşünsün, ne derse desin,vasıfsız görürse görsün ya da maaşımızla ölçsün.... SİZ HİÇ BİZİM KADAR SEVİLDİNİZ Mİ?
(Funda MENEKŞE)