kitabın ilk bölümünü okuduktan sonra kendimi özür dilerken buldum gazâdan çünkü en kötüsü o bölümmüş gibi geldi, dahasını okudukça dahası olabilir mi? dahasını kaldırılabilir mi dedikçe dahası geldi. gazâ bir yer edinemedikçe, kendi için koskoca dünyada yer yaratmak istedikçe bulamadı o yeri. kendi içinde kayboldu. istenildiğini hiç görmedi, istemeyi de hiç bilemedi.
ahad'ın pişmanlığında gerçek anlamda ölümle baş başa günlerce kalması, annesinin eteğinin pilesindeki çiçekleri görmesi sonrasında bedenine sığamadıkça, bunca yoklukla, bunca ihtimalle baş edemedikçe yazdı hikayesini. ona bir çocuk olduğu için, tamamen normal bir küçük çocuk olduğundan verilmiş boynunun borcu bildiği kağıttan kurbağasının borcunu yüzüne yediği küçük elli tokatla ödedi, bir elma olarak.
küçük bir çocuk gibi de bitti hikayesi, hasret kaldığı sesin eşliğinde. aklına ilk geldiğinden sözlerine tereddütsüz koyduğu, 'ben çiçek diyeceğim sen cuma diyeceksin!'
hayatı boyunca iyi tarafında bildiği cuma'nın eşliğinde.
DahaHakan Günday · Doğan Kitap · 202313,6bin okunma