O kıza da acırım ben, şu kadma da, kendime de. Neden bu daracık kasabadayız biz? Yoksa bütün dünya böyle mi? Kitapların dediği yalan mı?
Bense hep burada kalacağım, kendi kendimle. İnsan kendine acır mı? Ben acıyorum.
İnsan ötekilerin oluşunu bağışlayınca bir bakıma onlara benzemekten kurtulamıyor.
Bodur Minareden Öte / Yusuf Atılgan
Kasabadan kaçmadım ben; düpedüz buraya geldim.
Bodur Minareden Öte / Yusuf Atılgan
İnsan ötekilerin oluşunu bağışlayınca bir bakıma onlara benzemekten kurtulamıyor
Herkes biz olalım diye varlar
Kalabalığın içinde geziyordu gözleri
Umutsuz bir çağrıydı ama kimsenin aldırdığı yoktu
İnsanları gerçekten görüyordum
Ötekilere benzer bir gündü
Kendini öldürenlerin yaşamayı aşırı sevenler olduğunu düşünürdüm
Her şey kendiliğinden olsun istiyordum
Yaşamımızı düzenli bir sıkıntı yönetir gibiydi
Yarım saatlik sıkıntılar
Bütün bunlar içimde büyümesini istediğim yılgın kişiyi yavaş yavaş gittikçe artarak hazırlıyorlardı.