İnsanları gerçekten görüyordum
Ötekilere benzer bir gündü
Kendini öldürenlerin yaşamayı aşırı sevenler olduğunu düşünürdüm
Her şey kendiliğinden olsun istiyordum
Yaşamımızı düzenli bir sıkıntı yönetir gibiydi
Yarım saatlik sıkıntılar
Bütün bunlar içimde büyümesini istediğim yılgın kişiyi yavaş yavaş gittikçe artarak hazırlıyorlardı.
bodur minareden öte
Çevremizi kuşatan bezgin kalabalığın çekildiği, başını ona eğmiş durmadan konuşan arkadaşını artık duymadığı, insanın kırılmaz camlardan sızıp gittiği bir başka evrende kurulu köprünün iki ucunda yalnızdık.
Sayfa 82Kitabı okudu
bodur minareden öte
Yalnız pazarları değil, her gün ondan ayrılınca, ağabeyimin evinde yemek zorunda olduğum, çoktandır benden bıktıklarını bildiğimi açığa vuracağım korkusuyla gitmeden edemediğim akşam yemeklerinin -'saat yedi'nin- yaklaştığı sıkıntısı gelir beni bulur. Bu yarım saatlık sıkıntılar ne geç kaldığım bir akşam ağabeyimin cebinden saatını çıkarıp ‘-Bu evde akşam yemeği saat yedide yenir. On dört dakika geciktin' diye bildirdiği ne de altı yaşındaki yeğenimin, masanın çevresindekileri şaşırtan bir açıklıkla, ‘— Amca be, senin de iş bulacağın yok ya!' dediği zaman başladı.
Sayfa 83 - Can Sanat Yayınları, 1. BasımKitabı okudu
bodur minareden öte
Bu eli tutup avutmanın dayanılmaz isteği kabardı içimde. Birden elini çekti; kucağına indirdi, öteki elinin altına sakladı. Sanki tutmak istediğim yalnız sağ eliydi.
Sayfa 82 - Can Sanat Yayınları, 1. BasımKitabı okudu