Sen ve ben, kavgamıza yenik düşüp pul olduk
Âma bir yalnızlığın zindanında boğulduk
Ne uzun bir geceymiş bu Ya Rabbi! İki yüz yıl süren bir gece. Halâ da tükenmeyecekmiş gibi koyu koyu dalgalanan, ışığa, aydınlığa direnen bir gece!
Ne kırımlar, ne zulümlar, ne aldanışlar gördük, bu, yüzyılların kara gecesinde! Aldatıcı umutlar, yalancı şafaklar gördük. Hayal kırıklıklarının en korkunçlarıyla karşılaştık. Tüm islâm dünyası olarak ezildik, yakıldık, boğulduk.
Bu, karanlığın karanlığı geceyi artık sona erdir Tanrım! Biz de, tüm islâm âlemi olarak, ışığı ve aydınlığı, güneşi ve gündüzü görelim. Adeta unuttuğumuz bu kutlu nimetlerine kavuşalım. Yarıdan fazlamız halâ esaret ya da ezilmişlik, sefalet ve sömürülüş kahrı altında yok olmakta. Öbür yarımız da mutlu ve umutlu gözükmüyor. Beceriksizliğin, anlayışsızlığın, düzensizliğin, adaletsizliğin, tembelliğin tutsağı gibi kendi kendine kavrulup duruyor.
Sayfa 12Kitabı okudu
Neyselerinde boğulduk kuramadığımız,kursağımızda kalan cümlelerin
“Yola düşüp asıl incinin peşinden hiç
gitmedik ki. Boğulduk daha ummanlara dalmadan.”
İçten olmayan, stratejik davranan insanların içinde samimiyetimizle boğulduk.
Yalanlarla boğulduk hiç tadı kalmadı bu dünyanın hayatın bakarsın söylenir durursun insanlar anlar mı halinden herkes kendi derdine düşmüş hayat durdu dünya dönsede ne fark eder yürüyen ölüler ölenlerden farkı kalmadı ki ..
Geceleri ağlarken kimse duymasın diye tuttuğumuz nefeste boğulduk.