Murakami’nin okuduğum diğer kitaplarında olduğu gibi yine kullandığı dil beğenimi kazandı hem de fazlasıyla. ***Spoiler gibi olmasın kitabı okumadan önce inceleme okuyan arkadaşlarım bu inceleme burada bitti sizler için.Bir de unutmadan Anna Karenina okumayan ama okumak isteyen arkadaşlarım için kitapta malesef Anna Karenina incelemesi gibi algılanacak yerler var.Okumadıysanız bir spoiler da oradan yemeyin.Kitap biter bitmez incelemelere sarılanlar için yazıyorum devamını aslında biraz da kendim için.
O nasıl bitiş Murakami!
Kitap bittiği gibi yarım kalmışlık hissini yaşayanlardan oldum ben de.Sonunu zihnimde canlandırmak yerine önce anlamadığımı,aslında anlamam gereken bir son olduğunu düşündüm kafamda olay örgüsünü baştan sona hatırlamaya çalıştım ama evet öylece bitti.Birkaç farklı son kurguladım sonra bilinmezlik fikrine alıştım ve ilk baştaki Murakami’ye kızgın olma hissim değişti bir kez daha güzel kitaptı dedirtti bana. Murakami okurken hep bir yerlerde çok sevdiğim benzer bir tat alırdım ilk defa bunun ortak Tolstoy beğenisi olduğunu farkettim.
Hani hep kitaplarında parça ve müzisyen ismi vererek işler ya Murakami karakterlerini,insana fırsat sunar okurken o müzikleri açıp dinlersin bir yandan okursun karakter iyice bir sempatini kazanır,kitabı daha bir beğenirsin...İşte bu kitapta benzer algıyı Tolstoyun dili ve unutulmayan Anna Karenina’sı üzerinden yarattı,en azından benim için.
Çok eskilerde okuduğum kitaplarda çok nadiren konuyu hayırlıyorum artık,özlellikle de ortaokul lise yıllarında okuduysam.Sadece bıraktığı duygu ve çok şaşırtan sürükleyen olay örgüsü kalıyor aklımda.Bu kitap içinse aklımda kalacak şey sonu.
