”Ben sanırım kendimi çok fazla sevmiyorum,İşte en büyük derdim bu. Çünkü kendini sevmeyen insan, başkalarını kendine layık görmez hiçbir zaman. Bunu söylemek çok zordu benim için. Çünkü bu çok korkunç bir şey. Yani insanın kendini çok fazla sevmemesi. Ama bu bazen oluyor bana, ben kendimi çok fazla sevmeyince, sevdiğim insanlara soğuk davranıyorum, bu çok aptalca. Kendini seven, kendini aşan insanlar kendine güvenli ve ilişkilerini iyi sürdüren insanlar. Ama kendini beğenmiş olanlar kendini sevenler mi, yoksa kendini aşmak isteyen ve kendini pek sevmeyen insanlar mı ona henüz karar veremedim, anlayamadım. Belki de kendini beğenmişler, zavallı, kendini sevmeyenlerdir. Çünkü kendilerini aşmanın ve zayıflıklarını göstermemenin yolunun o olduğunu sanarlar her zaman. Ama ben kendimi sevmiyor ya da kendimden nefret ediyor değilim,. Sadece bazen çok zayıf oluyorum kendime. Peki pısırık sınıfı kimler? Kendini sevmeyenler onlar değil mi ki diye soracaksın eminim ki. Onlar bu kendini beğenmişlerdan korktukları ve kendilerini onlardan çok daha zavallı hissettikleri için, bir kısmı iyice pısırıklaşıyor, bir kısmı da pısırıklığı yenmenin, başkalarını daha küçük, zayıf görmek, kendini beğenmişlik olduğunu sanıp, kendini beğenmişler sınıfına katılıyorlar. Peki sen hangi sınıftasın diye sorarsan, ona kendin karar vermelisin, eğer karar veremediysen hala bugünü boşuna okumuşsun demektir, hala beni tanımadıysan.”
Sayfa 170 - YKYKitabı okudu
Ben sanırım kendimi çok fazla sevmiyorum, işte en büyük derdim bu. Çünkü kendini sevmeyen insan, başkalarını kendine layık görmez hiçbir zaman. Bunu söylemek çok zordu benim için. Çünkü bu korkunç bir şey. Yani insanın kendini çok fazla sevmemesi. Ama bu bazen oluyor bana, ve kendimi çok fazla sevmeyince, sevdiğim insanlara soğuk davranıyorum, bu çok aptalca. Kendini seven, kendini aşan insanlar kendine güvenli ve ilişkilerini iyi sürülen insanlar. Ama kendini beğenmiş olanlar kendini sevenler mi, yoksa kendini aşmak isteyen, ve kendini pek sevmeyen insanlar mı ona henüz karar veremedim,anlayamadım.
Belki de kendini beğenmişler, zavallı, kendini sevmeyenlerdir. Çünkü kendilerini aşmanın ve zayıflıklarını göstermemenin yolunun o olduğunu sanarlar her zaman. Ama ben kendimi sevmiyor ya da kendimden nefret ediyor değilim,sadece bazen çok zayıf oluyorum kendime. Peki pısırık sınıfı kimler? Kendini sevmeyenler onlar değil mi ki diye soracaksın eminim ki. Onlar bu kendini beğenmişlerden korktukları ve kendilerini onlardan daha zavallı hissettikleri için, bir kısmı iyice pısırıklaşıyor,bir kısmı da pısırıklığı yenmenin, başkalarını daha küçük, zayıf görmek, kendini beğenmişlik olduğunu sanıp,kendini beğenmişler sınıfına katılıyorlar.
Peki sen hangi sınıftansın diye sorarsan,ona hala karar veremediysen hâlâ bu günlüğü boşuna okumuşsun demektir, hâlâ beni tanımadıysan.
YÜZÜNÜ ARADIM, GEÇTİM...
(yitirdiğin her şeyde kazandığın bir şey var; kazandığın her şeyde biraz yitirdiklerin. bu yüzden birileri hep ısınıp dururken dinmez üşümelerin...)
ben de benim olmayan şeylerle varım; benim olan zaten benimse, olmayan şeylerle... varsam, buradaysam belki de onlar için... yüzün için belki de, yüzün nerede?
birbirini tekrarlayan günlerin yaslı