Kimi ruh, büyük şehirlere aittir, kimisi küçük ufacık kasabalara. Arada sıkışıp da nerede durduğunun bile farkında olmayanları saymıyorum.
Sayfa 149 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
İlk vapura yetişmek demek denize de yetişmek demektir.
Sayfa 80 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
Ben küçük balık…
Ben bir küreğin dövdüğü su…
Sayfa 77 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
Hayat siyah-beyaz donuk bir resimde var olmaya o kadar alıştırmış ki kendini, renkler gözümü alıyor.
Sayfa 63 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
Türkiyem. Her köşesinde birbirinden farklı güzellikler. İnsanları, doğası, kültürleri… Bir cennet bahçesi… Olabilirdi. Bunca yokluk, yoksulluğa mahkûm etmeseydik insanlarımızı.
Sayfa 50 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
Bence en büyük ibadet kendini yaşamak… ne pahasına olursa olsun kendini yaşamak… özgürce, hatalarla büyüyerek ve her defasında kendini aşarak… bunu yaşadığın her an gerçekten yaşamayı, oluşu deneyimleme mucizesinin hazzını tadarak…
Sayfa 32 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
Güneşten parlayan, uzun, upuzun bir yolda ilerliyorum. İçimde garip bir sakinlik var. Kaçmıyorum bir şeylerden ama uzaklaşıyorum. Uzaklaştıkça sakinleşiyorum.
Sayfa 26 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
Kimse kimsenin yerini alamaz ne de olsa, satranç oyunu gibi her piyonun yeri ayrı.
