Türkiyem. Her köşesinde birbirinden farklı güzellikler. İnsanları, doğası, kültürleri… Bir cennet bahçesi… Olabilirdi. Bunca yokluk, yoksulluğa mahkûm etmeseydik insanlarımızı.
Bence en büyük ibadet kendini yaşamak… ne pahasına olursa olsun kendini yaşamak… özgürce, hatalarla büyüyerek ve her defasında kendini aşarak… bunu yaşadığın her an gerçekten yaşamayı, oluşu deneyimleme mucizesinin hazzını tadarak…
Güneşten parlayan, uzun, upuzun bir yolda ilerliyorum. İçimde garip bir sakinlik var. Kaçmıyorum bir şeylerden ama uzaklaşıyorum. Uzaklaştıkça sakinleşiyorum.