Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
İbrahim K.
İbrahim K.
@brhmk
"Kitap zekayı kibarlaştırır"
Kanun Adamı
İktisat(Lisans) - Uluslararası İlişkiler ve Siyaset Bilimi(Y. Lisans)
İstanbul
18 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Geçen yıl tam da bu zamanlar okuduğum Aslan Asker Şvayk'dan sonra, başka bir savaş karşıtı roman olarak başladığım Madde 22 de savaşın insan hayatını nasıl alt üst ettiğini anlattığı gibi, savaş esnasında yaşanan pek çok saçmalığa da değiniyor. Kitap 600 sayfa kadar ve aslında daha kısa da tutulabilirmiş gibi bir kanaat oluşturdu bende. Kitabı okurken, üst düzey askerlerin şahsi çıkarları için askerlerin hayatını hiçe saymaları ve vatan dediğimiz şey adına demeyelim de daha ziyade kendi hesaplarına çalıştıklarını anlatan bu cümleyi burada paylaşılmaya değer buldum. "Ben baktığım zaman ceplerini dolduran insanlar görüyorum. Cennetler, azizler ve melekler görmüyorum. Cebini doldurmak için her iyi dürtüden, her insani tarajediden faydalanan kişiler görüyorum."
Kitaba adını veren kural olan Madde 22 denen açmaza gelince, aslında pek çok yerde karşılaştığımız "idarenin takdir yetkisi"nin, özellikle alanını genişleterek, aleyhimize nasıl da kullanışlı bir biçimde işlediğine dair ilginç olaylar var kitapta. İçinden çıkılmayan bir kısır döngü gibi.
Genel olarak kimi zaman anlatımın durağanlaşması sebebiyle beklentimin biraz altında kalsa da yine de okunmaya değer bir savaş romanıydı. Hatta kitabı okurken kimi zaman, askerlik yapanların bildiği, RDM askerlerin arasındaymışım gibi hissettiğim de oldu. :)
Neden, bir şeyler bitmeye yakınken gelen o son pişmanlıkla, lutfedip de bir zahmet suya sabuna dokunur insan?
Suçunu başkasına mı, kendine mi affettirmek daha az can yakar?
Görmezden gelmek mi, gereğini yapmak mı iç huzuru getirir?
Farkında olmak ve doğru olanı yapmak, o kadar da zor olmasa gerek. Haksızlıklara sessiz kalmanın yükünü ne zamana kadar taşımaya gücümüz yeter?
Aslında herkesin bilip de kendine itiraf edemediği yersiz korkaklıklarının, nasıl da insanı kendine yabancılaştırdığını anlatan bir hikaye olmuş. Vicdanı, merhameti, adamsendeciliğe ve iki yüzlülüğe tercih etmenin ne anlama geldiğinden ve vakit varken, suçluluk hissine mahkum olmamanın da bahsi geçiyor bu hikayede.
"Dokunmadan", dokunacaktır anlayana.
Ayhan Koç, ilk defa okuduğum bir yazar. Cümle Göğün Mavisi isimli romanı ile yazarla tanışma fırsatı buldum. Kitabın arka kapağındaki yazı ilgimi çekti ve bu kitabı okumak istedim.
Kitabın ana kahramanı Fevzi, bir yazar ve aynı zamanda gazetecilik yapıyor. Hükümete kadar uzanan bir yolsuzluk olayını haber yapmaları üzerine, arkadaşı ile her an gözaltına alınmayı bekledikleri bir süreçte yaşanan ve gazeteciler adına keşke olmasa dediğimiz, bilindik bir durum etrafında gelişen bir hikaye. Benim de yeni yeni kavramaya çalıştığım postmodern tekniklerle kurgulanmış bir roman. Fevzi'nin, ailesi ile geçmişte yaşadığı travmatik olaylar, aldatılmanın psikolojisi, basın özgürlüğü, edebiyat çevrelerine dair bu sektörün bir eleştirisi, yazar tipleri, ideolojik körlükler gibi genel konuların detayına girmeden ve olması gerektiği kadar bu konulara dokunmayı başarmış bir roman deneyimi yaşadım.
Ayrıca, karakterin iç sesi/sesleri ile diyalogları ve roman içinde roman, hatta asıl anlatıcı kim diye sorduran tekniği ile de ayrıca kimi eserlere atıflar bulacaksınız. Hatta o kadar bahsi geçti ki, Pavarotti'nin de rol aldığı I Pagliacci operasını merak edip bir bölümünü izleme gereği duydum. "La commedia é finita" sözleri hâlâ kulaklarımda.
Okumak isteyenler için detaya girmeden bir şeyler yazmak istedim. Sıkılmadan okunabilecek bir roman. İyi okumalar.
Okur Takip Önerileri
Tarihin üç keskin ve bir o kadar insan talihine etki eden dönemlerini yaşayan muharrir Adnan'ın hayatından kesitler.
Her üç dönemde de menfaatin, taassubun, kıskançlığın getirdiği kinin ve toplumsal çürümenin tablosu gözlerinizin önünde duruyor. Ki, bu ahlak anlayışı hala etkisini koruyor gibi.
2. Abdulhamid, Meşrutiyet ve mütareke sonrası dönemlerini tarihi olaylardan çok, o zamanın elitlerinin değişiminin üzerine kuran bir olaylar zincirini betimleyen bir roman.
Romandaki karakterlerin pek çoğunun ortak özelliği olarak; insani ilişkilerinin, dostluklarının, düşmanlıklarının ve en çok dikkatinizi çekeceği üzere evliliklerinin maddi esaslara dayandığını göreceksiniz.
Roman karakteri olan kurbanlar, kendi felaketlerinin müşterek mimarları olarak karşımıza çıkıyorlar...
Kapitalizmin vahşi kazanç hırsının kıyıcılığını hissediyorsunuz. Yokluk, açlık, yoksulluk karşısında çözülmeye direnen bir ailenin ayakta kalma mücadelesini, dayanışmanın önemini ve her şeye rağmen insan kalmanın kıymetini bilmenin gerekliliğini ibretle gözler önüne getiriyor.
